برگزیده ها
از «سردرگمی 800 واحد تولیدی تعطیل شده» تا «خسارت 6 هزار میلیارد ریالی بحران سفید»

اختصاصی مازندمجلس:سال بدی که حتی خبر شهریور ماه استاندار مازندران مبنی بر تک نرخی شدن رقم بیکاری در مازندران (از 12.7 در سال 93 به حدود 10 در سال 95)، و سفرهای اقتصادی- تجاری مدیران مازندرانی به شهرهایی چون مارکه ایتالیا و... نیز از میزان بدی آن نکاست و حاصل و دستاورد قابل ملاحظه ای برای استان نداشت

اختصاصی مازندمجلس- مجید ساجدی فر: دیگر همه پذیرفته ایم که بهبود اوضاع زندگی مخصوصا از لحاظ اقتصادی در سال های اخیر، امری دور از دسترس و تقریبا محال است و همینکه اوضاع هر سال نسبت به سال قبل، خیلی بدتر نشود، جای بسی خوشحالی دارد.

اگرچه دولت روحانی در آن اوضاع بد سیاسی- اجتماعی- اقتصادی موجود، توانست در آرامش فضای جامعه، کنترل نسبی رکود، کاهش تورم، ثبات تقریبی قیمت ها و عادی سازی روابط بین المللی، تا حدودی موفق عمل کند اما دغدغه های اصلی مردم هنوز سر جای خود باقی ماندند و علاوه بر مشکلات اقتصادی، بیکاری، رکود دنباله دار و کاهش قدرت خرید مردم، معضلاتی چون آلودگی هوا، ارتحال بزرگانی چون آیت ا... هاشمی و حوادثی چون پلاسکو، تصاویر ناخوشایندی از سال 95 در ذهن مردم برجای گذاشت و بسیاری آرزو می کردند این سال زودتر به پایان برسد. به طوریکه در فضای جامعه از تعابیری چون «سال بد»، «سال سیاه»، «سال رکود» و... استفاده می شد. چرا که آبستن وقایع تلخ، حوادث ناگوار، و ناکامی ها بود.

 

در حالت کلی، شاید نامیدن «سال سیاه» برای 95 در کشور کمی اغراق باشد و «سال بد» تعبیر بهتری است اما در مازندران اوضاع به مراتب بدتر بود و مردم این دیار علیرغم برخورداری از مواهب طبیعی، از محقق نشدن احداث منطقه آزاد تا وقوع بحران سفید، سال سختی را در استان شاهد بودند که نمی توان ساده از کنار آن گذشت.

سال بدی که حتی خبر شهریور ماه استاندار مازندران مبنی بر تک نرخی شدن رقم بیکاری در مازندران (از 12.7 در سال 93 به حدود 10 در سال 95)، و سفرهای اقتصادی- تجاری مدیران مازندرانی به شهرهایی چون مارکه ایتالیا و... نیز از میزان بدی آن نکاست و حاصل و دستاورد قابل ملاحظه ای برای استان نداشت! اگرچه کاهش نرخ بیکاری و تک رقمی شدن آن، نشانه موفقیت نسبی دست اندرکاران آن است اما هیچ نشانه شادی و شوق در این رابطه در مردم مازندران مشاهده نشده است و این کاهش نرخ بیکاری، «مقطعی و ناشی از تحریک دولت، یا دیگر عوامل زمانی نظیر افزایش نرخ ارز، حوادث تروریستی در ترکیه، تلاش برای توسعه صادرات به کشورهای cis و شاخص‌هایی از این دست» بوده است.

 

معضلات حوزه صنعت نیز علیرغم کش و قوس های اتاق بازرگانی و مسئولان سازمان صنعت از آغاز تا پایان سال و گلایه‌مندی شدید رئیس اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی مازندران همچنان حل نشده باقی ماندند و سرنوشت 803 واحد تولیدی تعطیل شده در مازندران نامعلوم ماند. البته بازی در زمین بانک ها همچنان ادامه دارد و هنوز بر کسی معلوم نیست که توپ حل مشکل بیش از 550 واحد تولیدی استان در زمین بانک‌ها تا کی می‌چرخد با این وضعیت، احتمال می رود بازی به وقت اضافه و ضربات پنالتی منتهی شود!

 

خبر احداث منطقه آزاد مازندران در امیرآباد از معدود اخبار خوشایندی بود که با استقبال عموم مردم به ویژه مردم مرکز و شرق استان همراه شد تا شاید بخشی از بار معضل بیکاری استان کاهش یابد که آن هم در نهایت حسادت ها را برانگیخت و مطابق معمول با کشمکش های مسئولان شهرستان ها و جنگ های زرگری نمایندگان مجلس و شخصیت های ذی نفوذ شهرستان ها با اقداماتی چون تشکیل کمپین های چند هزار نفره، باز در هاله ای از ابهام فرو رفت و خیال همه راحت شد!

 

در حوزه گردشگری، نه تنها در ایجاد فرصت های پایدار و تازه ناتوان بودیم حتی در رونق و ساماندهی جاذبه های خدادادی چون سورت، شیرین رود و ... نیز عملکرد قابل قبولی مشاهده نشد و اکثر این جاذبه ها، همچنان حال و روز خوشی ندارند که بخش اعظم آن ناشی از نبود برنامه ای ساختاری و جامع برای هدایت سرمایه به بازار گردشگری است. البته نباید از ضعف مالی دستگاه متولی این بخش به سادگی گذشت. اما روی هم رفته گردشگری، صنایع دستی و میراث فرهنگی مازندران همچنان در حد انتظار واقع نشده است و در این حوزه هم سال خوبی را پشت سر نگذاشتیم.

 

در این میان با فرا رسیدن ماه های پایانی سال، چشم و امید کشاورزان و باغداران به محصولات شان بود که علیرغم هشدار سازمان هواشناسی و سازمان مدیریت بحران، مسئولان استانی، بروز آن را چندان جدی نگرفتند و اطلاع رسانی مناسب و اقدامات پیشگیرانه ی لازم انجام نشد و بحران برف، با از بین بردن 250 تا 300 هزار تن پرتقال و سردرختی باغداران، چیزی حدود  6 هزار میلیارد ریال به مزارع کشاورزی و محصول مرکبات و درختان باغداران استان خسارت زد و آخرین امید اقتصاد مازندران را ناامید کرد. بدتر آنکه وعده های دولت نیز در این باره چندان محقق نشد و نتوانست التیام بخش زخم باغداران و کشاورزان و در نهایت اقتصاد استان باشد. اقتصادی که ناصحیح و تک محور بر کشاورزی، استوار است و در عمل چیزی جز شعار و نمایش در دو بخش گردشگری و صنعت ندارد!

 

نتیجه اینکه سال 95 در مازندران، در نبود برنامه‌ای عملی و علمی، عدم مدیریت صحیح و قاطع، بلاتکلیفی اقتصادی، عدم اطلاع رسانی مناسب و آگاهی بخشی لازم، استفاده نکردن مناسب از ظرفیت های موجود، و همچنین حوادث و بلایای طبیعی، موجب ایجاد مشکلات شدید اقتصادی شد و در حالت کلی، سالی سخت و خسته کننده و پرحاشیه برای مردم بوده است.

امیدواریم در سال جدید با تلاش و همت مسئولان، اوضاع اقتصادی بهبود یابد و سالی بهتر و حتی عاری از مشکلات موجود را شاهد باشیم.

سال سیاه 95 در مازندران بحران برف در مازندران واحدهای تولیدی تعطیل شده در مازندران سال بد سال رکود مازندران مجید ساجدی فر