مازندمجلس: نامزد دوازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری گفت: بعنوان عضو شورای مرکزی مشغول فعالیت شدم و در وزارت دفاع هم مشغول شدم تا آنکه امام دستور تفکیک فعالیت‌های سیاسی و نظامی را داد و من از فعالیت‌های نظامی فاصله گرفتم.

به گزارش خبرنگار سیاسی ایلنا، سید مصطفی آقا میرسلیم در برنامه با دورببین شبکه یک ضمن تشریح برنامه‌های خود برای دوازدهمین دوره انتخاباتریاست‌جمهوری عنوان کرد:  پدرم فردی مذهبی بود که اعتقاد فراوانی به آموزش مذهبی من داشت. تحصیلاتم را در دبیرستان البرز در سال ۴۴ به پایان رساندم و با توجه خفقان کشور تصمیم گرفتم به خارج کشور برم. با توجه به پیشنهادات از آلمان، آمریکا و فرانسه به فرانسه رفتم و دلیل نرفتنم به آمریکا بخاطر ظلم‌های آمریکا بود.

او افزود: در سال ۵۰ کارشناسی ارشدم را از فرانسه گرفتم و برای تخصص در دانشگاه نفت پاریس تحصیلات تخصصی را گذراندم. در این مدت از در آنجا مشغول شدم. از سال ۵۱ تا ۵۴ به عنوان مهندس تحقیق مشغول کار شدم و تجربیات من محصول آن دوران است.

نامزد دوازدهمین دوره انتخابات شوراها یادآور شد: در این فاصله با توجه به آنکه مسلمانانی از کشورهای مختلف حضور داشتند انجمن اسلامی را تشکیل دادیم تا رسوم اسلامی‌مان را حفظ کنیم. از فعالیت‌های ما بشدت استقبال شد. در سال ۵۴ با توجه به اوج گرفتن فعالیت‌های انقلابی و تجربه‌اندوزی به ایران آمدم. از سفارت برای تدریس درخواست دادم که دو دانشگاه پیشنهاد داد که پلی تکنیک را قبول کردم و در مهرماه ۵۴ مشغول تدریس شدم. با توجه به پیشنهاد ماشین‌سازی اراک به عنوان مهندس طراح مشغول شدم.

او ادامه داد: با توجه به افزایش عبور و مرور پیشنهاد تاسیس تراموا که در آن وقت اتوبوس شهری و حومه نام داشت، مطرح شد. با توجه به آشنایی‌ام به زبان فرانسوی و فرانسوی بودن مهندس مشاور به سازمان مترو رفتم. از سال ۵۴ تا ۵۷، شاهد دو تعطیلی دانشگاه‌ها به خاطر اعتصاب دانشجوبان بودیم. در یک نوبت ما اساتید تصمیم به موضع‌گیری سیاسی آشکار گرفتیم. البته ما فعالیت مخفی در گروه پویای توحید هم داشتیم.

میرسلیم خاطرنشان کرد: در راهپیمایی ۱۶ شهریور ۵۷ از ناحیه جمجمه مجروح شدم. در پاییز ۵۷ با توجه به آنکه کانون ملی دانشگاهیان پاسخگوی مطالبات ما نبود تصمیم به تشکیل جامعه اسلامی دانشگاهیان گرفتیم. در پاییز ۵۷ این جامعه به من ماموریت داد تا پیام همکاری را به امام بدهم که به نوفل لوشاتو رفتم و امام استقبال کردند.

او افزود: در ۱۲ بهمن ۵۷ و با ورودامام مبارزات شکل جدیدی به خود گرفت و در ۱۵ بهمن دولت موقت با نخست وزیری مهندس بارزگان آغاز شد. اولین دستور امام به این دولت تعیین و تکلیف این نظام بود. امام به مردمسالاری و نقش مردم اعتقاد داشت. دولت موقت آمادگی رفراندم را نداشت چون اکثر فرمانداران و استانداران طاغوتی بودند. با این حال حزب جمهوری اسلامی ایران درصدد کمک بود. حزب جمهوری اسلامی ایران تشکیل جلسه داد و بعنوان عضو شورای مرکزی مشغول فعالیت شدم و در وزارت دفاع هم مشغول شدم تا آنکه امام دستور تفکیک فعالیت‌های سیاسی و نظامی را داد و من از فعالیت‌های نظامی فاصله گرفتم.

میرسلیم تاکید کرد: رای مردم به جمهوری اسلامی ایران موجب شد نظام ساماندهی پیدا کند و فعالیت من موجب شد تا دولت موقت برای حل مشکلات از من کمک بخواهد . از جمله من به بروجرد رفتم تا اختلافات میان مردم و امام جمعه حل شود که موفق شدیم. با توجه به دستور امام به تشکیل مجلس خبرگان قانون اساسی وزارت کشور از من کمک خواستند که همکاری کردم. در این امر موفق بودیم و با آمادگی لازم در این همه پرسی شرکت کردم. با تایید این قانون، باید آن را اجرا می کردیم. لازمه نخست آن، برگزاری انتخابات ریاست جمهوری بود. برای انتخابات ریاست جمهوری ۱۰۲ نفر ثبت نام کردند هر چند که شورای نگهبان تشکیل نشده بود. نزد امام رفتیم و امام رای ملت را میزان دانستند.

ادامه دارد...