برگزیده ها
مازندمجلس: يکي از خبرهايي که در چند وقت اخير تيتر اخبار رسانه ها، خبر قراردادهاي 420 ميليارد دلاري عربستان با امريکا بود اما در ايران بيشترين توجه به قراردادهاي نظامي اين مجموعه به مبلغ 120 ميليارد دلار شد.

اگر چه خريد انبوه تجهيزات نظامي يک کشور مي تواند تعادل استراتژيک منطقه خصوصا خاورميانه را به هم زند و شايد به همين دليل بود که بيشترين توجه به خريدهاي نظامي صورت گرفت ولي اين بار خريد تجهيزات نظامي، ظاهر قضيه بود و باطن آن قراردادهاي اقتصادي است که به مبلغ 300 ميليارد دلار و در زمينه هاي پتروشيمي، نانو تکنولوژي، انرژي هاي نو، مخابرات و فناوري اطلاعات و امور بانکي بسته شده است.

در منطقه خاورميانه کشورهاي ايران، ترکيه، عربستان و رژيم اشغالگر قدس رقباي سنتي و منطقه اي هستند و فقط ايران اسلامي داراي استقلال سياسي کامل و مدعي رهبري جهاني است. جهان غرب بويژه امريکا تقريبا مطمئن شده اند که برخورد با ايران و مهار اين شير خفته راه حل نظامي ندارد ولي باور دارند که فشار اقتصادي مي تواند اين شير را روباه کند.

امريکا قبلا با آزمودن مسير  تجهيز تکنولوژيک کره جنوبي در مقابل ژاپن و بلوک شرق موفقيت مناسبي کسب کرده است و امروز نيز قصد دارد با همين روش و تجهيز عربستان به تکنولوژي هاي جديد نسبت به مهار ايران اقدام کند.

کافي است تصور کنيد در صورتيکه سرمايه گذاري عربستان در صنايع پتروشيمي به بار بنشيند ظرف مدت سه سال يعني تقريبا از سال 2020 ميلادي به بعد تمام بازار ايران از دست خواهد رفت و صنايع مستقر در عسلويه زيانده خواهند شد در صورتيکه اين امر را با رفتار اخير دولت چين در تحريم کالاي پتروشيمي ايران در هم آميزيم مي توان به عمق توطئه پي برد.

موسسات آينده پژوهي امريکا با تهيه چندين سناريو مختلف پيشنهاد مي کنند که بهترين راه مهار ايران تحريم هوشمندانه آن در تمام زمينه ها به سبک گير انداختن در تار عنکوبت است. با استفاده از رقباي منطقه-اي مي توان در اطراف ايران چنان تاري تنيد که بطور کامل در آن گير افتد و با دست و پا زدن بيشتر بر شدت گير کردن افزوده مي شود و همچنين بهره  وري بيشتري کسب کرد.

ترکيه تقريبا صنعت البسه ايران را فلج کرده و بازار کامل آن را تا 2020 فتح مي کند، در بسياري از بازارها کالاي چيني رقباي محلي را حذف کرده و يا در حال حذف هستند. مشکلات عراق و سوريه و علايق شديد  مذهبي بين اين آنها مدتها دامنگير ايران است.

مزيت اقتصادي ايران در صنايع نفت و گاز و پتروشيمي است (اين موضوع يک تهديد بالقوه براي منافع بلندمدت کشور روسيه نيز هست) و ايران حسب اسناد موجود درآمد سالانه 100 ميليارد دلار را از سال 2020 در اين صنايع پيش بيني کرده است. قرارداد اخير دولت امريکا با کشور عربستان زنگ خطر جدي است که نه تنها از اين درآمد محروم خواهيم شد بلکه دستيابي به اهداف سند چشم انداز در سال 1404 را نيز با ترديد جدي روبرو مي کند.
تمرکز روي قراردادهاي نظامي اگرچه لازم است ولي شدت آنها خطا است دولت عربستان با تمام تجهيزات فعلي خود که در منطقه بي نظير است حتي نتوانسته به پيروزي نسبي در يمن دست يابد و دقيقا مشابه تجربه جنگ اخير رژيم اشغالگر قدس با حزب الله شده است. خريد اين تجهيزات فقط امتياز يا باجي به کارخانه جات اسلحه سازي طرفدار حزب جمهوري خواه امريکا است ولي قراردادهاي اقتصادي و نزديک شدن و همسو شدن اين کشور با رژيم اشغال گر قدس نمي تواند معنايي جز مقابله استراتژيک با ايران را داشته باشد.

مذاکره با طرفهاي تجاري، عقد قراردادهاي بلندمدت تامين مواد اوليه پتروشيمي آنها و يا اتخاذ سياست حفظ بازار با ارائه حداقل قيمت مي تواند بخشي از راه کارهاي تجاري باشد ولي اين ميدان بازيکنان و سياستهاي جدي تري را طلب مي کند.
 
ايران قراردادهاي نظامي عربستان امريکا منطقه پتروشيمي تجهيزات ميليارد صنايع تواند اقتصادي تقريبا بازار رقباي کالاي تجاري درآمد بلندمدت صورتيکه تحريم اشغالگر بيشترين استراتژيک خاورميانه زمينه ترکيه تکنولوژي تجهيز