محمدحسن خانی پور: نامش همان روزهایی کهاصولگرایان با فانوس به دنبال گزینه برای رقابت با روحانی می گشتند بر سر زبان هاافتاد، شاگردان آیت الله مصباح دوره اش کرده بودند تا بنا به گفته خودشان او را نامزد اصلحانتخابات ریاست جمهوری کنند حتی اصلح تر از چهره ای چون سعید جلیلی.

کم کم نام ابراهیم رئیسی بیش از گذشته بر سر زبان ها افتاد، اگر تا دیروز درقامت یه قاضی و دادستان و حتی تولیت آستان قدس نامش مطرح بود همان روزها به لطفتلاش های پایداری ها ورودی یکباره به عرصه سیاست داشت. می گفتند در مقابل اصرارهابرای کاندیدا شدن پاسخی جز «نه» نمی گوید اما هرچه به انتخابات نزدیک تر می شد زمزمههای جسته و گریخته از نرم شدن آقای قاضی برای کاندیدا شدن خبر می دادند، خاصه آنزمان که جمنایی ها بدون نظرخواهی از او نامش را در لیست خود قرار دادند و حتی دررای گیری هم جایگاه اول را به دست آورد تا احتمال حضورش در انتخابات پررنگ شد، یک خوش آمدگویی از جنس جمنا برای ورود ابراهیمرئیسی به عرصه انتخابات.

موعد ثبت نام ها که رسیدبالاخره ابراهیم رئیسی تن به حضور در ساختمان فاطمی داد، آمده بود تا در قامتکاندیدای اول جمنا نامش را در دفتر ثبت نام وزارت کشور ثبت کند گرچه همان ابتداپالس آشکاری به اصولگرایان داد، گفت مستقل آمده و نماینده جریان و تشکلی نیست، اوهمان ابتدا به اصولگرایان گفت که قرار نیست با چارچوب آنها جلو برود. شاید اوبه خوبی فهمیده بود دست اصولگرایان در وانفسای انتخابات ریاست جمهوری آنقدر خالی استکه مجبورند گرد او جمع شوند.

قرار گرفتن پایداری هاپشت سر او و نگاه مثبت سنتی ها به ابراهیم رئیسی که عضوی از تشکل مهم جامعهروحانیت هم بود دست برتر را در مقابل قالیباف دیگر رقیب قدر اصولگراها داده بود، آنقدرکه قالیباف آشکارا از بودن رئیسی در کنار خود احساس خطر کند، همین هم بود که بعداز اولین مناظره انتخاباتی و ورود تند و طوفانی قالیباف در مناظره ها تحلیل ها بیشاز آنکه به سمت دو گانه روحانی – قالیباف برود به سمت دوگانه رئیسی – قالیباف رفت.می گفتند قالیباف آمده تا رئیسی را به حاشیه براند، آمده تا خود را کاندیدای اولاصولگراها کند. روش طوفانی قالیباف اما نه تنها نظر مثبت اصولگراها را جلب نکرد کهحتی برخی را منتقد او کرد، آنها از نجابت رئیسی در مناظره ها می گفتند و مشیدرست او در مقایسه با مشی مناظره ای قالیباف.

در رقابت دوگانه رئیسی - قالیباف در نهایت این رئیسی بود که نظر اکثریت اصولگرایان را جلب کرد و نامش بهعنوان نامزد نهایی اصولگرایان ثبت شد، آنهم در شرایطی که نظرسنجی ها می گفت شانسقالیباف برای رای آوری در مقابل روحانی بیشتر است، همان نظرسنجیها هم تاکید داشت کناره گیری قالیباف بیش از آنکه به نفع رئیسی باشد به نفع روحانیاست. اصولگرایان اما عزم شان را برای کنار زدن قالیباف و قرار گرفتن پشت سر رئیسیجزم کرده بودند. تصمیمی که باز هم برای آنها پیروزی به دنبال نداشت و رئیسی آن رئیسجمهوری نشد که اصولگرایان رویایش را داشتند.

پازل ناکامی اصولگرایان اینبار هم شیخ را راهی ساختمان سفیدپاستور کرد و حال پاستور باز هم منتظر حسن روحانی است نه یک رئیس جمهور اصولگرا.

اصولگرایان اما شایدآنقدر از این ناکامی شوک زده نشده اند که انتخابات مجلس یا شورای شهر آنها را شوک زده کرد، پیشبینی رای نیاوردن کاندیدایشان مقابل روحانی آنقدر غریب و دور از ذهن نبود. آنها می دانستند در خوشبیانه ترین حالت شاید ریاست جمهوری 1400 به آنها برسدنه پاستور 96. شاید از همین رو بود که تلاش زیرپوستی برای زنده نگه داشتن نامابراهیم رئیسی را دنبال می کنند خاصه آن طیف از اصولگرایانی که احساس قرابت بیشتریبا رئیسی دارند اصولگرایانی از جنس پایداری.

رئیسی هم اما گویا مهر و علاقه سیاستمدار بودن به دلش نشسته است، او این روزها فقط تولیت آستان قدس رضوی نیست،این روزها دفتر او در مشهد شلوغ و پرهیاهو است، یکی خارج نشده دیگری وارد می شود،گروهی دیدارشان تمام نشده وقت ملاقات با گروهی دیگر تنظیم می شود. رئیسی در متنرسانه هاست یک روز فرمان آتش به اختیار به روحانیون می دهد و روز دیگر از سیاستهای دفاعی و دیپلماسی کشور می گوید. او به مثابه حال و هوای انتخابات ریاست جمهوریدیگر خود را یک سخنور سیاسی می بیند و در هر جمعی برای مخاطبشان از سیاست میگوید. شاید از همین روست که برخی پیش بینی می کنند رئیسی باز هم به میدان ریاستجمهوری بیاید، می گویند شکست اول هوس پاستوررا در او خاموش نکرده است. رئیسی آمده که بماند. شاید او یک پای رقابت های انتخابات ریاست جمهوری سال 1400 باشد.