مازندمجلس: روزنامه «واشنگتن پست» در گزارشی ضمن بررسی شخصیت ترامپ، رویکرد بخشی از مقام های آمریکایی را نسبت به سیاست ها و تصمیم های وی به چالش کشیده و می نویسد: این باور که فرمانده کل قوا، یک انسان متزلزل است، به باوری عمومی و رایج در این کشور تبدیل شده است.

ایرنا: «دانا میلبانک» گزارشگر این روزنامه می افزاید: پنج سالی است که سرگرم شناخت «دونالد ترامپ»-که اکنون رییس جمهوری آمریکاست- هستم. او را با ویژگی هایی چون دیوانه، ابله، عصبی، و مجنون یاد کرده ام و هرچند متخصص سلامتی روان نیستم و هرگز هم ترامپ را معاینه نکرده ام اما به این تشخیص رسیدم که وی گرفتار نارسایی های شخصیتی همچون خودشیفتگی و مواردی مشابه است.

فکر می کنم باید به این فهرست چند یافته فنی دیگر را هم اضافه کنم: ظاهرا او خیلی زود از جا در می رود، کنترل خودش را از دست می دهد و کلا نپخته است. گزارش ادامه می دهد: این باور که فرمانده کل قوا، یک انسان متزلزل است، به باوری عمومی و رایج تبدیل شده است. همین هفته گذشته بود که دو سناتور برجسته یعنی «جک رید» دمکرات و «سوزان کالینز» جمهوریخواه هنگامی که سرگرم بحث درباره ترامپ بودند، صدایشان ناخواسته ضبط شد. جک رید گفت: 'به نظرم او دیوانه است. نه اینکه آدمی باشد که فقط گاف می دهد.' کالین هم پاسخ داد: 'من نگرانم'.

اکنون من هم نگرانم. اگر رییس جمهوری آمریکا، از نظر پزشکی و نه فقط عامیانه، مهجور باشد، در آن صورت نباید وی را مسخره کنیم. شاید من و دیگر منتقدان باید با او به آرامی برخورد کنیم، با صدای ملایم با او حرف بزنیم و با او رفتاری مهربانانه داشته باشیم. همانطور که توصیه های اینترنتی هم نشان می دهد، در برخورد با افرادی با نابسامانی های جدی ذهنی باید بدانیم که چه کارهایی را نباید انجام دهیم.

نویسنده تاکید دارد: سرزنش نکنید، سر به سرش نگذارید. انتقاد نکنید و به او اتهام نزنید و تقصیری را متوجه او نکنید. از موضع بالا و آمرانه برخورد نکنید. تصور نکنید که آنها باهوش نیستند. رفتار محترمانه ای داشته باشید. آگاه باشید که آنها توهم های احتمالی را واقعیت می دانند. آرام باشید. حواس شان را پرت نکنید. تلویزیون را خاموش کنید. ساده حرف بزنید و در هر زمان هم فقط از یک موضوع. به مسائل روزمره اکتفا کنید. آنچه می گوید و احساس می کند را تایید کنید حتی اگر موافق نباشید.

گزارش می نویسد: اینها همه توصیه های خوبی هستند. بی گمان خاموش کردن تلویزیون و نبود حواس پرتی برای بیمار ما خوب است. هنگامی که مسائل ساده سازی می شود، حس بهتری دارد و کمتر نسبت به انتقاد و اتهام واکنش نشان می دهد و ظاهرا به بسیاری از سخنان نادرست باور دارد.

اما هنگامی که نوبت به اعضای خانواده و دوستانی می رسد که در برخورد با قدرتمندترین مرد جهان، رفتار خوبی ندارند، چه باید کرد. نمی شود که وقتی او می گوید که در انتخابابت میلیون ها نفر، بصورت غیرقانونی رای داده اند اما او شواهدی از مداخله روسیه ندارد، شما فقط لبخند بزنید. البته نویسنده تاکید می کند: کالینز و رید که نمی دانستند جلوی میکروفونی باز سخن می گویند، بعدا لحن خود نسبت به ترامپ را ملایم کردند و این اقدام منطقی بود. سناتور رید بعدها گفت: با آدمی طرف هستیم که 'تقریبا تمام عمرش را طوری زندگی کرده که هیچکس بر او نظارتی نداشته و کنترل نمی شده است' و نیز هیچ درکی از 'سپهر حاکمیتی ساختارمند، توازن بخشی ها و محدویت های قانونی ناظر بر خواسته هایش ندارد'.

وی که یک نظامی کهنه کار و یک دمکرات برجسته در کمیته نیروهای مسلح سنا است، معتقد است؛ ترامپ به روشی 'لحظه به لحظه' فکر می کند بی آنکه یک راهبرد بلندمدت داشته باشد. هنگامی که نوبت به تفکر راهبردی می رسد، 'مشکل بتوان تمایز داد که چه کسی این کار را انجام می دهد'.

گزارش در پایان می نویسد: تنها در یک هفته گذشته، فهرستی از کنش های غیرمعقول از کاخ سفید سر زده است: مدیر تازه ارتباطات ترامپ، بدترین ناسزاها را نثار راهبردگر ارشد رییس جمهوری کرد و رانس پرایبوس، رییس ستاد کاخ سفید را یک بیمار پارانوید شیزوفرنیک خطاب کرد.

پرایبوس که یکی از کانال های مهم ترامپ به حزب جمهوریخواه بود، استعفا کرد. خود ترامپ به سناتور های جمهوریخواه همچون «لیسا مورکووسکی» تاخت به این دلیل که به لایحه بهداشت مورد نظر وی رای نداده بود. همچنین به دادستان منصوب خود تاخت و وزیر بهداشت و خدمات انسانی خود را نیز تهدید به برکناری کرد.

رهبران سازمان «بوی اسکات» نیز در پی یک سخنرانی ترامپ در جمع اعضای این نهاد، به دلیل خارج شدن سخنان ترامپ از چارچوب سنتی غیر سیاسی این نهاد، پوزش خواستند.

اینها همه، مرا به یاد توصیه دیگری درباره برخورد با افراد مبتلا به نارسایی های شدید ذهنی می اندازد: شاید لازم باشد که سطح انتظارات خود از این افراد را پایین بیاوریم.