مازندمجلس: رفع حصر که یکی از وعده ها انتخاباتی حسن روحانی در انتخابات 92 بود تا کنون محقق نشده است و رئیس جمهور بارها به شکل های مختلف گفت که اختیارات او برای رفع این مساله کافی نیست. آقایان موسوی و کروبی و خانم رهنورد با تصمیم شورای عالی امنیت ملی در حصرخانگی هستند و همین شورا باید در مورد رفع آن تصمیم بگیرد. در روزهای گذشته سخنگوی قوه قضاییه، دولت و شورای عالی امنیت ملی در این خصوص اظهاراتی داشته اند که و بنا به گفته سخنگوی شورای عالی امنیت ملی هنوز تصمیم تازه ای در این خصوص گرفته نشده است. داغ شدن این موضوع فرصتی شده است تا برخی چهره ها و فعالان سیاسی نیز در این باره اظهار نظر کنند. به عنوان مثال عباس سلیمی نمین در گفت وگو با تسنیم حصر را یک اقدام بازدارنده برای کنترل اقداماتی که به زیان جامعه است، دانسته و معقتد است هر گانه دامنه اقدامات مذکور محدود یا منتفی شود، اقدام بازدارند یعنی حصر نیز باید از میان برود. او با اشاره به اینکه قبلا نیز از حصر استفاده شده است، گفت: « نظام برای اینکه فرصت برای مردم ایجاد شود تا در آن تامل کنند یا فضای احساسی تبدیل به یک فضای عقلایی شود، از حصر استفاده کرده است. در زمان امام هم این اقدام انجام می­‌شد، امام حتی برای بعضی از نزدیکان خود نیز از حصر استفاده کردند تا آن فضای احساسی برطرف شود. مثلاً فرض کنید یکی از نزدیکان امام (ره) به مجاهدین خلق گرایشِ تندِ احساسی پیدا کرده بود، امام از ابزار حصر استفاده کردند تا آن فرد از فضای احساسی خارج شود».سلیمی نمین با این باور که برخی از اصولگرایان برخلاف حاکمیت حصر را یک اقدام تلافی جویانه تلقی می کنند و خواستار ادامه آن و حتی محاکمه محصورین هستند، پرسید: «آیا این مقابله به مثل می‌تواند منجر به آن چیزی شود که یک نظام سیاسی می‌خواهد و حاصل آن «آگاهیِ جامعه» است».به گفته او، « در مورد حصر که یک جنبه از قانون و یک نوع نقش‌­آفرینی نهادها و مراجع قانونی را در آن شاهدیم، هدف رشد جامعه است.می‌خواهد یک محدودیت برای یک تحرکِ احساسات‌برانگیز ایجاد کند تا از فضای احساسی خارج شویم و بتوانیم به تشخیص برسیم. بنابراین آن عده‌ای که می‌گویند همین الان باید به اشد مجازات برسند ، به نظرم نگاهِ حکومتی ندارند. می‌گویند او موجب کشته شدن 5 نفر آدم شده است، پس حتماً باید کشته شود. حکم اسلام این است، اما در حکم اسلام هم تشخیص برای جامعه مهم است».سلیمی نمین با تاکید بر اینکه « برای یک سیاستمدار محاکمۀ او در نزد افکار عمومی بالاترین تنبیه است» گفت: «برای یک سیاستمدار و روشنفکر، قضاوتِ جامعه مهم است، اگر قضاوتِ جامعه از او برگردد، او هیچ چیزی ندارد و صفر می‌شود. شما می­‌خواهید جان او را بگیرید تا او صفر شود؟ جایگاه او را در نزد مردم گرفتن برای او، از صدمجازات اعدام کُشنده‌­تر است».او در ادامه به اعتراض کروبی به انتخابات سال 84 اشاره می کند و می گوید: « آقای کروبی این بحث را مجددا مطرح می‌کند که سال 84 من چند ساعتی خوابم بُرد و روند قرائت آرا تغییر کرد. در قرائت‌­های اولیه قرار بود، من و آقای هاشمی به دور دوم انتخابات برویم اما روند یک‌دفعه تغییر کرد و از قضاء به خاطر دو ساعت خوابی بود که من داشتم! چه کسی آرا را قرائت می­‌کند؟ عوامل وزارت کشور.از قضاء آقای کروبی در این مکتوبش می­گوید "من نامه اعتراضی به رهبری نوشتم و رهبری در جواب من گفتند: من با آقای خاتمی صحبت کردم، آقای خاتمی گفتند سالم­‌ترین انتخاباتی که می‌­توانسته برگزار شود، برگزار شده است". پس ببینید استدلال آقای کروبی چقدر ضعیف است و بعد هم که با واکنش هم گروهی‌ها و هم‌حزبی‌های خود مواجه می‌شود ... اما متاسفانه به جای اینکه بحث‌­های فکری انجام دهیم و نوعِ استدلال‌­ آنها را بررسی کنیم، دایم بر طبل محاکمه می‌­کوبیم. فکر می‌­کنیم محاکمه بالاترین مجازاتی است که می­‌تواند در مورد یک فردی صورت بگیرد، در حالیکه اینطور نیست». وی افزود:« وقتی به آقای میرحسین موسوی گفته می‌­شد "اگر معتقدیددر انتخابات ایرادی وجود دارد، از طریق مراجع قانونی پیگیری کنید"، در جواب چه می­گفت؟ می گفت مراجع قضایی در کشور سوگیری دارند و من آنها را به رسمیت نمی شناسم و این قضیه را هرگز از طریق مراجع قانونی دنبال نخواهم کرد و از مردم می‌خواهم که حقوق خود را استیفاء کنند. این استدلال چقدر توسط نیروهای معقول‌تر جریان اصلاح­‌طلب مورد پذیرش واقع شد؟ به عبارت دیگر چقدر مُهر بطلان بر این نگاه زدند؟ ما باید این را پررنگ می‌کردیم. در واقع برای اینکه این آقایان را در محافل مختلف محاکمه کنیم، باید این مسائل را روشن می‌کردیم. اما گفتیم اگر در این قضیه عملکرد مثبتِ آقای خاتمی را پررنگ کنیم، این به نفع آقای خاتمی تمام خواهد شد».به گفته او، کسانی که در اصولگرایان بر طبلِ تلافی جویی می‌کوبند، تعداد زیادی نیستند اما موثرند و می‌توانند جریان ساز باشند و صدایشان شفاف و پرتلاطم یا پرنهیب است. ...  نظام مانند این آقایان محدود نگاه نمی­کند و معتقد نیست که اگر تو یک سیلی زدی، من هم حتماً باید به تو یکی سیلی بزنم، بلکه هدف نظام این است که اگر تو یک سیلی به منافع جامعه زدی، منافع جامعه باید از طریق خود مردم دوباره احیاء شود. هدف نظام بسیار هوشمندانه و عاقلانه است.سلیمی نمین که معتقد است اصولگرایان فرصت های بهتری را برای محاکمه محصورین نزد افکار عمومی از دست داده اند، گفت: « وقتی افرادی مانند آقای عارف و آقای خاتمی و برخی دیگر، با مشارکت در رای‌گیری، کاندیدا شدن یا رای دادن، فهم آقای کروبی و آقای میرحسین موسوی را زیر سوال می­برند، ما چقدر از این قضیه استفاده کردیم؟ ما از این قضیه برای روشن شدن قشری که باید در محافل خود، این افراد را محاکمه می‌کرد، 10 درصد هم استفاده نکردیم... از قضا آقای خاتمی چندین بار در جلسات خصوصی گفته این غرورِ کاذب آقای موسوی برای ما خیلی هزینه داشت».وی در پاسخ به این پرسش که چطور می توان فضا را تغییر داد و زمینه رفع حصر را فراهم کرد، گفت: « باید از افراد متناسب با شرایط، ایثارگری و فداکاری‌هایشان انتظار داشته باشیم. اکنون کسی ایثارگری ندارد. شما باید انتظار خود را با واقعیت او تنظیم کنید. من اصلاً معتقد نیستم ما بگوییم "میرحسین موسوی حتماً باید بگوید غلط کردم". اگر محاکمۀ او را به محافلی که به او رای دادند، بکشانیم، اصلاً نیازی به این مساله نیست. یعنی برای محافلی که به او رای دادند، روشن شود که آقای میرحسین موسوی یک آدمِ احساسی است و نمی‌تواند شکست را تحمل کند. ... شما باید در این مسیر حرکت کنید که اگر آقای موسوی در یک صحنۀ دیگری وارد شد، مردم دیگر به عنوان یک سیاستمدارِ برجسته به او اعتماد نکنند و او را تنزل داده و بگویند این سیاستمداری است که نمی­توانیم با طناب او به چاه برویم».سلیمی نمین ضمن ابراز نگرانی بابت تیره شدن روابط بین جریانات سیاسی ، گفت: « حصر برای این است کهیک مساله‌ای به آرامی منتفی شود و از موضوعیت بیفتد اما آن بخش تندروی اصلاح‌طلبان نمی‌خواهند این مساله از موضوعیت بیفتد». او اعتصاب غذای کروبی را نمونه این تندروی ها دانست که با هدف احساسی کردن فضا انجام می شود.این فعال سیاسی اصولگرا در مساله آغاجری را مثال زد و گفت: «  به نظر من هاشم آغاجری یک حرفِ بی‌ منطق و بی اساسی گفته بود. حرف او قابل دفاع نبود اما اینکه قوه قضاییه برای وی حکم اعدام صادر کند، بسیار کار نامربوطی بود. این مساله باید حل می‌شد.گاهی برخی افراد می‌خواهند واقعا مساله را حل کنند تا آرامش به جامعه منتقل شود اما برخی افراد می‌خواهند یک مساله را به یک نقطۀ انفجار تبدیل کنند. در موضوع آغاجری هم برخی اصولگرایان و هم برخی اصلاح‌طلبان در این وادی گام برمی داشتند که حتماً باید اعدام شود. البته خوشبختانه اصولگرایان عاقل گفتند "این غلط است". حالا این فرد یک حرف غلطی گفته است. اما درست نیست اگر یک نفر حرف سبکی زد، برای او حکم اعدام صادر کنیم».سلیمی نمین با اشاره به خاطره ای از کیومرث صابری و تاج زاده گفت: « وقتی افطاری کردیم، کیومرث صابری به دیوار تکیه زد و شروع ­کرد به نصیحت کردن. مصطفی تاجزاده هم نشسته بود. آن زمان معاون وزیر کشور بود. هاشم آغاجری هم آن زمان زندان بود. کیومرث صابری گفت "هاشم فکر می‌کند این مصطفی خود را به آب و آتش می‌­زند تا او را از زندان آزاد کند. نمی­‌داند مصطفی از خدا می‌­خواهد او اعدام شود". این موضوع واقعیت امر بود. مرحوم کیومرث صابری عین واقعیت را در قالب طنز گفت. مصطفی تاجزاده آن روز دنبال اعدام آغاجری بود و امروز هم دنبال این است که میرحسین موسوی یا کروبی اعدام شوند. تاجزاده دنبال این نیست که مساله را حل کرده و شرایط حصر را منتفی کند. منافع او حکم می‌کند که این مساله را حادتر از شرایط کنونی آن کند. در حالی که یک نفر مصلح چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا، به دنبال حلِ این مساله است».وی در ادامه نظر خبرنگار مبنی بر اینکه با تندروهایی احمدی نژاد خوب برخورد شد را رد کرد و گفت: « ما زمانی برای مقابله با تندروی‌های آقای احمدی نژاد به صحنه آمدیم که تندروی‌های ایشان متوجۀ ارکانِ اصلی نظام شد وگرنه قبل از آن چندان با تندروی‌های وی مقابله نکردیم. حتی اگر برخی از نیروهای برجستۀ اصولگرا با فردمحوری‌های احمدی‌نژاد مقابله کردند، مورد حمایت قرار نگرفتند. مثلاً فردی مانند آقای توکلی را در برخی مواقع، به دلیل مقابله جدی و اصولی با آقای احمدی‌نژاد، کنار گذاشتیم».سلیمی نمین در ادامه پیچیدگی در جریان اصلاحات را ناشی از آن دانست که در این جریان جدا از تندروی جنگی بین نیروهای باهویت و بی هویت وجود داد.  او در توصیف گروه بی هویت گفت: « یعنی کسانی که اصلاً هویت فکری ندارند، بحث­شان فقط بحث قدرتِ مطلق است. حاضرند با هر کسی کار کنند چون نگاه شان فقط نگاه قدرت است. ... مثلا تکنوکرات هایی داشتیم که در دولت آقای هاشمی در جایگاه های بسیار حساس بودند و بعد هم در دولت آقای خاتمی قرار گرفتند. برای آنها اصلا مهم نبود که این دو با هم کاملاً متفاوت هستند. اینجا بیشتر طیف کارگزاران مدنظر من است. اکنون یک جنگ قدرت بین کارگزاران و جریان چپ سابق وجود دارد. کارگزاران توانسته برخی از نیروهای چپ را استحاله کند و به دنیاگرایی سوق بدهد و مبانی فکری آنها را کمرنگ کند البته نتوانسته بعضی از نیروهای اصلاح‌طلب را استحاله کند ... امروز جریان کارگزاران هم اقتصاد و هم رسانه‌ها را در دست دارد. آقای عارف حتی نتوانست یک روزنامه الکترونیک را به لحاظ مالی مدیریت کند».وی در پاسخ به مصاحبه کننده که معتقد است کارگزارانی ها زرنگ هستند و در بزنگاه هایی مثل 88 پنهان می شوند، گفت: در بزنگاه‌ها موضعشان را تغییر می‌دهند. چرا پنهان شوند؟ (خنده)به گفته سلیمی نمین، خروج اصلاح طلبان از این وضعیت به کمک جریان مقابل نیز نیاز دارد. وی در پاسخ به اینکه اصولگرایان چگونه به اصلاح‌طلبان کمک کنند که از زیر بار تکنوکراتها خارج شوند؟ گفت: « خیلی مشخص است. نفس درکِ این مطلب مهم است که آیا می‌خواهیم فضای سیاسیِ جامعه را به سویِ حرکت در مسیر تمدن پیش ببریم یا خیر؟ اگر میخواهیم پیش ببریم با جریان کارگزاران نمی‌توانیم پیش ببریم. شاید برای ما کارگزاران منعطف‌تر باشد، این خیلی مهم است. چون مبنایی ندارند و سریع می‌تواند زیگزاگ های سیاسی داشته باشند امابرای رسیدن به مسیرِ تمدن سازی نیاز به فکر داریم یا آدم‌های بندباز؟ همه مجموعه‌های نظام اعم از اصولگرایان، اصلاح‌­طلبان، شورای نگهبان، قوه قضاییه و... باید توجه کنند که اگر فکر از رقابت برداشته شود، فقط جنگ قدرت می ماند. ... در حالی که اگر دغدغه­ شما بحث فکر باشد، در انتخابات هم رای نیاوردید، مشکلی نیست. ... ولی این موضوع در حال حاضر وجود ندارد».