مازندمجلس: خبرگزاری فرانسه در گزارشی درباره سخنرانی ترامپ در مجمع عمومی سازمان ملل نوشته است: «یکی از ناظران، این سخنرانی را یک "توفان ۴۲ دقیقه‌ای توییتی"، خوانده و یکی دیگر گفته که سخنرانی ترامپ شبیه به سخنرانی "محور شرارت" جورج دبلیو بوش، رئیس جمهوری پیشین آمریکا بود.

اما به عقیده اکثریت، نخستین سخنرانی ترامپ پشت تریبون مرمرین سبز رنگ مجمع عمومی همان چیزی بود که شما می‌توانید از یک تاجر بی‌رحم و برهم زننده هنجارها انتظار داشته باشید که حالا به یک سیاستمدار بدل شده است.
قطعا این چیزی نبود که کسی از ۴۴ رئیس جمهوری پیشین آمریکا انتظار داشته باشد و بیشتر بیانگر استایلی نوین از رهبری آمریکا در عرصه جهانی است.
لفاظی ترامپ که کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی را "مرد موشکی به دنبال خودکشی" توصیف کرده باعث شد تا حامیانش در خانه به تشویق بپردازند اما متحدانش در سراسر جهان را دچار سردرگمی کرده است.
ترامپ جدا از استایل دعوایی‌اش، تغییری در اصل و اساس را خواستار شد و به وضوح گفت که می‌خواهد زمان را به دوره پدیدآیی قوانین جهانی و نهادهای بین‌المللی در نیم قرن گذشته و اولویت جایگاه "کشور" بازگرداند.
ترامپ در اظهاراتش ۲۱ بار از واژه‌های "اقتدار" و "تمامیت" استفاده کرد؛ این واژه‌ها اکثرا توسط چین برای رد کردن انتقادها درباره سرکوب‌های داخلی یا توسط روسیه برای جلوگیری از مداخله آمریکا در امور داخلی‌اش استفاده می‌شود.
معاونان ترامپ می‌گویند درخواست وی برای یک "کشور" قوی فی نفسه انکار چندجانبه‌گرایی نیست بلکه بیشتر انکار جهانی‌سازی است که خواسته مردم را در نظر نمی‌گیرد.
و حالا متحدان آمریکا با این حس تکراری رها شده‌اند که "نخست آمریکا" به معنای "آمریکای تنها"ست.
ترامپ گفته است: در آمریکا، ما به دنبال اعمال راه و روش زندگی به هیچ کس نیستیم و به جایش می‌گذاریم این راه و روش به عنوان مثالی برای هرکسی که می‌خواهد ببیند، بدرخشد.
مشاوران ارشد ترامپ این سخنرانی را "بسیار فلسفی" دانسته‌اند که یک چهارچوب روشنفکرانه برای دیدگاه بلندمدت و جهانی رئیس جمهور ایجاد می‌کند.
برای کاخ سفید، این ایده یک اقدام مقابله‌ای مفید برای منتقدانی است که می‌گویند ترامپ هیچ شعور عقلانی ندارد و آغازگر ایجاد یک ایدئولوژی است که می‌تواند فراتر از یک دوره ریاست جمهوری باقی بماند.
اما همچنین بازگو کننده یک تاثیر مدام از ایده‌های ناسیونالیسیتی در داخل کاخ سفید به ریاست ترامپ است که حتی پس از رفتن استیو بنن، استراتژیست ارشدش باقی مانده است.
این سخنرانی همچنین تاثیر مدام مشاورانی چون "استفن میلر" را نشان داد که نقش ارزنده‌ای را در تدوین این سخنرانی ایفا کرد و به نظر می‌رسد که جا پای "بن رودز"، مشاور باراک اوباما، رئیس جمهوری سابق آمریکا گذاشته؛ رودز کسی است که بر متن سخنرانی‌های باراک اوباما نظارت می‌کرد.
اما روند سیاست خارجی واشنگتن، به مجموعه‌ای از تناقضات اشاره دارد که علامت سوالی را در مقابل هرگونه انسجام در دکترین ترامپ می‌گذارد. ترامپ با تاکید بر این که آمریکا دیگر دموکراسی سازی نمی‌کند، خواستار دموکراسی برای ایران و ونزوئلا شد!
مردی بدون برنامه؟
ترامپ توافق اتمی با ایران را برای متوقف کردن برنامه هسته‌ای این کشور را بی اهمیت جلوه داده اما کاخ سفید اعلام کرده که هیچ جایگزین مناسبی برای آن وجود ندارد.
مقام‌های آمریکایی به صورت محرمانه تایید کرده‌اند که هرگونه اقدام نظامی علیه کره شمالی به صورت بالقوه برای متحدانشان در کره جنوبی فاجعه آمیز است که در معرض زرادخانه تسلیحات شیمیایی پیونگ‌یانگ هستند.
"توماس رایت" از موسسه بروکینگز می‌گوید:‌ ترامپ کسی است که هیچ برنامه‌ای ندارد. به نظر می‌رسد که او فردی ضعیف، بدون هدف و پر سر و صداست.
بالاتر از همه اینها، منتقدان ترامپ این سوال را مطرح می‌کنند که آیا تاریخ به آن زمان که فلسفه بر جهان کمتر جهانی شده در اوایل ۱۹۰۰ تسلط داشت، باز می‌گردد یا نه.
"بری پاول"، یکی از سیاست گذاران قدیمی در دولت‌های جمهوری‌خواه و دموکرات آمریکا که حالا با شورای آتلانتیک کار می‌کند، می‌گوید: حاکمیت در دوران ما به صورت بنیادین به همکاری نزدیک با سایر کشورها و نهادهای قدرتمند جهانی نیاز دارد که رئیس جمهوری آمریکا آن را رد می‌کند.
چنین تفکری همچنان در سخنان دیپلمات‌ها، افسران و افرادی که همانند سابق و به رغم ساکنان کنونی کاخ سفید به کار خود مشغولند، دیده می‌شود.
حتی صمیمی‌ترین دوستان ترامپ از جیمز ماتیس، وزیر دفاع تا مایک پنس، معاون ترامپ لفاظی‌های تند او را نرم می‌کنند.
تا به اینجا، حرف ترامپ با عملش یکسان نیست. او از معاهده تجاری بین آمریکا و اروپا بیرون ‌آمد و با وجود انتقادها، توافق آب و هوایی پاریس را بی اهمیت شمرد و توافق هسته‌ای ایران را با تحریم‌های جدید انکار کرد.
با این حال ممکن است طی ماه‌های آینده تغییراتی رخ دهد همانطور که تیم ترامپ متن سخنرانی‌های او را در سازمان ملل یا در ورشو یا در ریاض به نفع استراتژی امنیت ملی رسمی تغییر دادند.»