جعفر بای در گفت‌وگو با خبرنگار جامعه خبرگزاری میزان در خصوص آمادگی ذهنی فرزندان برای آغاز سال تحصیلی جدید گفت: مدرسه‌هراسی یک پدیده کاملاً طبیعی است که در اکثر دانش‌آموزان قبل از شروع سال تحصیلی جدید رؤیت می‌شود و می‌توان این حالات را بیشتر در افرادی که برای اولین بار آماده ورود به مدرسه هستند به وضوح دید چرا که به‌طور طبیعی در روند زندگی فرزندان تغییراتی ایجاد می‌شود که سیستم رفاهی و آرامش خیال آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
وی افزود: تغییر در روند زندگی عادی فرزندان بالاخص در دانش‌آموزان پایه اول دبستان و پیش‌دبستانی معمولاً‌همراه با استرس و اضطراب است چرا که روند عادی زندگی آن‌ها دچار تحول شده و آن‌ها را وارد فضای جدید می‌کند. براین اساس خانواده‌ها و در کنار آن‌ها آموزش و پرورش وظیفه آمادگی فرزندان برای قبول شرایط جدید را بر عهده دارند.
آسیب‌شناس اجتماعی خاطرنشان کرد: با آغاز سال تحصیلی جدید خانواده‌ها وظیفه دارند فرایند عادی‌ُسازی مدرسه را در قبال رفتار‌های فرزندان خود اعمال کنند و با همراهی آن‌ها از ایجاد تنش، اضطراب و الهامات منفی به آن‌ها در قبال خواندن درس جلوگیری کنند؛ بنابراین لازم است قبل از حضور تنهای فرزندان در محیط مدرسه شرایط را برای آشنایی اولیه آن‌ها با این محیط قبل از شروع سال تحصیلی جدید فراهم کرده و محیط را به نحوی آموزشی و صمیمی معرفی نمایند.
وی عنوان کرد: علاوه بر خانواده‌ها، مدیران، معلمان و به‌طور کلی سیستم آموزش و پرورش باید فضا، شرایط و فرصت‌های خوب مدرسه را به نحو احسنت به دانش‌آموزان معرفی کرده و با آگاهی دادن به آن‌ها تصورات ذهنی مثبتی را از مدرسه ایجاد کنند که همراه با فضای تدریسی، شور و نشاط گروه همسالان را به دانش‌آموزان القا کرده و با دوست‌یابی انگیزه تعامل و حضور در مدرسه را برای آن‌ها ایجاد کند.
بای یادآور شد: آموزش و پرورش در تسهیل، رفاه و کاهش استرس نسبت به دانش‌آموزان نقش کلیدی را ایفا می‌کند. در حالی که مدرسه‌هراسی زمانی کاهش می‌یابد که عادی‌سازی از سوی مسئولین مدرسه صورت گیرد و از رویارویی آن‌ها نسبت به دنیای ناشناخته جدید پرهیز شود.
وی نسبت به والدین تأکید کرد: به پدر و مادر توصیه می‌کنیم هراس نسبت به مدرسه را از دانش‌آموزان دور کنند؛ و فضای جدید را برای فرزندان آرامش‌بخش و شاد متصور شوند. همچنین معلمین در برخورد‌های اولیه با دانش‌آموزان باید ارتباطی صمیمی را برقرار کرده و از ارائه تکالیف زیاد خودداری کنند و این امر منجر به برقراری ارتباط دانش‌اموزان با محیط مدرسه و دبیران شده و احساس آرامش خاطر را به آن‌ها القا می‌کند.
آسیب‌شناس اجتماعی خاطرنشان کرد: ارائه تکالیف سنگین از روز‌های اولیه آغاز سال تحصیلی نه تنها بار مثبتی را به همراه ندارد بلکه باعث دلزدگی فرزندان و ایجاد اضطراب و استرس نسبت به فضای آموزشی مدارس می‌شود این در حالی است که متأسفانه در برخی از مواقع شاهد ارائه تکالیف بیش از حد توان دانش‌آموزان به‌عنوان جریمه در مدارس هستیم؛ که علاوه بر مدرسه‌گریزی، ایجاد اضطراب و استرس بار روانی منفی را در افراد ایجاد کرده و به نوعی دلزدگی را به همراه دارد.
وی عنوان کرد: انجام تکالیف در مدرسه و در قبال آن افزایش ساعات حضور فرزندان در مدارس، مدلی تقلیدی از کشور ژاپن است که این امر باتوجه به فرهنگ مردمشان نتیجه‌ای مثبت داشته است، اما در کشور ما این اقدام نه تنها مفید نیست بلکه والدین را نیز از روند آگاهی نسبت به آموزش فرزندان جا گذاشته و فشار‌های جسمی و روانی را بر دانش‌آموزان وارد می‌کند بنابراین توصیه می‌شود آموزش و پرورش نسبت به اینگونه طرح‌های شخصی در محیط مدارس نظارت بیشتری داشته و از اعمال آن جلوگیری کنند.
بای اذعان داشت: ارائه دروس به دو زبان در برخی از مدارس به نوعی مزیت مثبت از جانب مدیران معرفی می‌شود، اما این اقدام نه تنها بار آموزشی را کاهش و اجباری کرده است بلکه فضایی استرس‌آمیز و فاقد آموزش و صمیمیت را برای دانش‌آموزان رقم می‌زند. همچنین ایجاد اینگونه اقدامات خاص در مدارس منجر به خروجی‌های آموزشی متفاوت دانش‌آموزان می‌شود. یعنی دانش‌آموزان به‌طور ناخوداگاه متفاوت یکدیگر تحصیل و تربیت شده و تفاهم، مشارکت و همکاری اجتماعی را از یک دستی خود خارج می‌کند بنابراین توصیه می‌شود در روند آموزشی مدارس که نقشی اساسی در شکل‌دهی هویت دانش‌آموزان دارد از اعمال اینگونه تصمیم‌گیری‌های شخصی جلوگیری شده و وزارت آموزش و پرورش نسبت به این امر دستورالعمل‌های مشترکی را اعمال نماید.