وزیر راه و شهرسازی با اشاره به ترکیب جمعیتی شهری و روستایی ایران که شامل ۷۴ درصد جمعیت شهری و ۲۶ درصد روستایی است، تأکید کرد: این ترکیب بیشتر به صورت ۷۰ درصد جمعیت روستایی و ۳۰ درصد جمعیت روستایی بود؛ اما مهم آن است که این روند با شتاب گذشته در جریان است و این موضوع برای سیاست گذار ایجاد وظیفه می کند.
آخوندی افزود: در حال حاضر فرآیند مهاجرت به شدت کند شده و در حوزه جمعیت شهری، به یک ثبات و تعادل جمعیتی نسبی رسیده ایم. پیام اصلی این وضعیت آن است که باید کل سیاست گذاری بخش مسکن عوض شود؛ در حالی که سیاستگذاران انتظار دارند روند گذشته ادامه یابد.
وی با اشاره به تحولات جمعیتی در سالهای گذشته تصریح کرد: جمعیت سه میلیونی تهران در حال حاضر به ۸.۸ میلیون نفر رسیده، ولی در طی فاصله ۹۰ تا ۹۵ این روند افزایش جمعیت به شدت کند شده است.
وزیر راه و شهرسازی گفت: در طی سالهای ۹۰-۹۵ تهران، جذاب ترین شهر ایران بوده است؛ چرا که در سالهای ۸۹ تا ۹۱، ۷۶۰ پرونده ساختمانی صادر شده؛ اما در همین مدت، جمعیت تهران تنها ۴۰۰ هزار نفر افزایش یافته است. این نشان می دهد که دیگر تغییرات جمعیتی دهه های ۶۰ و ۷۰ که میانگین افزایش جمعیت در تهران ۳.۶ درصد و در برخی مناطق پایتخت گاه به بیش از ۱۱ درصد می رسید، متوقف شده است.
آخوندی با اشاره به اینکه تهران در حال حاضر بدون نیاز به ساخت هیچ گونه واحد مسکونی جدیدی، ۱۰.۵ میلیون نفر ظرفیت جمعیت پذیری دارد؛ ادامه داد: باید دید می توان به سیاست های گذشته ادامه داد؟ پاسخ منفی است؛ چرا که این سیاست ها فارغ از تحولات جمعیتی طراحی شده اند.
وی بیان کرد: آمار سرشماری سال ۹۵، نشان می دهد رشد جمعیت فعلی ۱.۲ درصد است که با رشد جمعیت در دهه ۶۰ و ۷۰ فرق دارد؛ ضمن اینکه جابجایی بزرگ جمعیت تمام شده و تحول جمعیتی در ایران در مراحل نهایی قرار دارد.
وزیر راه و شهرسازی خاطرنشان کرد: به عنوان مثال در ۵ سال گذشته، تحولات جمعیتی قم نشان می دهد جمعیت این شهر ۱۲۵ هزار نفر افزایش یافته؛ این در حالی است که قم یکی از مهاجرپذیرترین شهرهای ایران است که از داخل و خارج از کشور مهاجر به آن وارد می شود. البته این بدان معنی نیست که تحولات جمعیتی ما به صفر رسیده است.
آخوندی اظهار داشت: زمانی با توجه به نرخ رشد جمعیت، تولید انبوه مسکن در اکباتان و شهرهای جدید، بازار داشت؛ اما در حال حاضر اجرای چنین پروژه هایی غیرممکن است که هم در تهران و هم در شهرهای دیگر بازار داشته باشد. مشکلی که در ایران داریم این است که تصورات سیاستگذاران بخش مسکن، تحولات جمعیتی دهه های ۶۰ و ۷۰ است. یعنی تحولات کمی و بزرگ؛ در حالی که اتفاقا مساله ما کیفیت سکونت و زندگی در ایران است.
وی تأکید کرد: اختلاف طبقاتی در کلان شهرها بسیار بالا است، قیمت مسکن در تهران در بالاشهر و پائین شهر ۵ برابر تفاوت دارد. با این حال در این چهار تا پنج سالی که وزیر بوده ام، هرگاه میان خبرنگاران رفته ام، همه به دنبال آن هستند که فیل هوا شود و یک پروژه کمی از طرف دولت اجرا شود؛ در حالی که بستر جامعه تغییر کرده است.
آخوندی ادامه داد: وقتی گفته می شود در تهران ۵۰۰ هزار واحد خالی داریم، نشان دهنده وقوع اتفاقی بزرگ در کشور است؛ ولی جامعه به دلیل نداشتن درک درست از این تحولات غافل است. تنها در منطقه یک تهران، ۳۵ هزار مسکن نوساز بدون مشتری قرار دارد.