برگزیده ها
امروز دانشگاه از همیشه تنهاتر است

اختصاصی مازندمجلس: در دولت های نهم و دهم بواسطه ظهور سیاست های تنگ نظرانه و یک جانبه از سوی وزارت علوم و مدیران دانشگاهی منتصب آن دولت، فرصت طلبی و انحصارگرایی بر فضای دانشگاه حاکم شد

اختصاصی مازندمجلس: در دولت های نهم و دهم بواسطه ظهور سیاست های تنگ نظرانه و یک جانبه از سوی وزارت علوم و مدیران دانشگاهی منتصب آن دولت، فرصت طلبی و انحصارگرایی بر فضای دانشگاه حاکم شد؛ از طرفی جنبش دانشجویی بویژه دانشجویان اصلاح طلب و عدالتخواه به چنان انزوایی کشیده شدند که در طول تاریخِ بیش از 70 ساله این جنبش، نمونه ای حتی نزدیک به آن وجود ندارد و افزون بر آن، دولت وقت به سبک ها و طرق مختلف و برنامه ریزی شده عرصه را برای فعالیت و حضور حتی حداقلی تشکل های مستقل و منتقد دانشجویی تنگ می کرد و با برخوردهای قهری و سلبی دانشجویان را به حاشیه می کشاند. بعد از آن زمستان 8 ساله و در بهار 92 نور امیدی درخشید؛ روحانی با وعده دانشگاه امن و نه امنیتی به میدان آمد. وعده داد دکان گفتمان گازانبری را تخته خواهد کرد و بی انصافی است اگر بگوییم که در ابتدای دولت یازدهم به وعده های خود به دانشگاهیان عمل نکرد. معرفی میلی منفرد، توفیقی، نیلی احمدآبادی، نجفی و در نهایت انتخاب فرجی دانا نویدبخش شکوفایی دوباره دانشگاه و بازگشت پویایی و نشاط به جامعه دانشگاهی بود.اما همانطور که انتظار می رفت زخم خوردگان انتخابات 24 خرداد 92 آرام ننشستند و به دلایل مبهم و واهی و با هدف تسویه حساب سیاسی با دولت و اصلاح طلبان پروژه استیضاح تنها وزیر علوم مقبول و محبوب دولت روحانی تا به امروز را کلید زدند و به نتیجه دلخواه خود هم رسیدند. روحانی هم بدون توجه به نظر جوامع دانشگاهی، به خواست مخالفانش تن داد و وزیری خنثی و کم توان را انتخاب و معرفی کرد تا فرهادی با رها کردن دانشگاه به حال خود، در دولت برآمده از تفکر اعتدالی و اصلاح طلبانه، دانشگاه را به سنگر اول مبارزه با این تفکر و منش برای مخالفین دولت و اصلاح طلبان تبدیل کند. کوتاه آمدن روحانی در مقابل مخالفانش در زمینه های مختلف، کار را به جایی رسانده که امروز علاوه بر اینکه نمی تواند گزینه های مقبولی (مقبول جوامع دانشگاهی) همچون فرجی دانا را معرفی کند بلکه از معرفی گزینه های میانه رو هم منع شده و به نظر می رسد که شیخ دیپلماتِ توانمند در عرصه های بین المللی باید در عرصه های داخلی و بخصوص دانشگاه مجری خواست و امیال مخالفانش باشد.

آنچه که از وزیر علوم انتظار می رود بسط آزادی بیان و تضارب افکار و عقاید مختلف در دانشگاه ها است و وزیر علوم باید تلاش کند تا دانشجویان و اساتید منتقد، مورد حمایت و تشویق قرار گیرند. اما به نظر می رسد روحانی صرفا قصد پر کردن صندلی وزارت علوم را دارد و اگر نه گزینه هایی همچون فرجی دانا و خانیکی کجا و اسامی مطرح شده در روزهای اخیر کجا؟

روحانی باید یکبار و برای همیشه این مسئله را روشن کند که آیا قرار است وزیر علوم دولت او مجری طرح ها و خواسته های مخالفین دولت و جریان اصلاحات باشد یا قرار است سیاست های همسو با دولت را در دانشگاه ها پیش گیرد و به شعارها و وعده های انتخاباتی او جامه عمل بپوشاند؟

در اردیبهشت 96 ، جنبش دانشجویی بویژه دانشجویان اصلاح طلب و عدالتخواه که همواره صراحت بیان، شجاعت و پایبندی به عدالت و برابری از خصوصیات برجسته آنها بوده است، با امید به اصلاح ساختارهای کلی کشور (در همه زمینه ها بویژه دانشگاه) و از سرگیری دوباره مشی فرجی دانا کوچه به کوچه شهرها و روستاهای خود را درنوردیدند و عامه مردم را با تزویر و دروغ جناح مخالف آشنا کردند و آنها را نسبت به خطر بازگشت به عقب آگاه ساختند تا در نهایت 29 اردیبهشت حماسه ای دیگر به دست این دانشجویان شکل بگیرد. بی شک سیاستمدار با تجربه ای همچون حسن روحانی به خوبی می داند که حمایت این دانشجویان اصلی ترین عامل پیروزی او در این انتخابات بود. اما چه می شود که حسن روحانی این مجاهدت های دانشجویان را نادیده گرفته، هزینه ها و تهمت های وارده به این دانشجویان را هیچ می پندارد و امروز به فکر معرفی وزیر علومی شده که فرسنگ ها با نظر و خواست این دانشجویان فاصله دارد؟!!

امید، بذر هویت ماست. به دولت تدبیر و امید رای دادیم تا شعله های امید در سینه هایمان خاموش نگردد. امروز که دانشگاه از همیشه تنهاتر است هم همچنان امیدواریم. روزنه های کوچکی از امید را همچنان در وجودمان داریم. امیدواریم که روحانی، نمکدان جنبش دانشجویی که از سفره آن نان و نمک خورده را نشکند و با انتخاب امثال فرجی دانا برای کرسی وزارت علوم، شور و نشاط را به دانشگاه باز گرداند تا نور امید بیش از پیش بر دانشگاه و جامعه دانشگاهی بتابد.

باشد که شاهد شکسته شدن دوباره بغض دانشگاه در گلویش نباشیم.

 

پیام گرایلی (دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری)

امروز دانشگاه از همیشه تنهاتر است اختصاصی مازندمجلس: در دولت های نهم و دهم بواسطه ظهور سیاست های تنگ نظرانه و یک جانبه از سوی وزارت علوم و مدیران دانشگاهی منتصب آن دولت فرصت طلبی و انحصارگرایی بر فضای دانشگاه حاکم شد