مازندمجلس: نجفقلی حبیبی فعال اصلاح طلب در گفت و گویی با روزنامه شهروند طرح نظام پارلمانی به جای ریاستی را با قصد خیر ندانست و گفت: آن ها که چنین چیزی را دنبال می کنند تصور می کنند تصاحب کرسی ای مجلس ساده تر از کرسی ریاست جمهور ی است.
وی در مورد موضوع تبدیل نظام ریاستی به پارلمانی که در آن سال ها مطرح بود و اکنون از سر گرفته شده است، نیز گفت: « در جلساتی که داشتیم، بحثهایی مطرح شد اما در نهایت، نظر جمع به سمت سیستم ریاستی رفت. همان شیوه ریاستجمهوری که امروز مشاهده میکنید. به نظر من دلایل قانعکنندهای برای تغییر نظام از ریاستی به پارلمانی وجود نداشته و ندارد. حقیقت اینکه نسبت به این موضوع خوشبین نیستم. افرادی که این پیشنهاد را مطرح کرده و توجه رسانهها را به خود جلب میکنند، به نظر نمیرسد که نیت خیرخواهانهای پشت آن داشته باشند. میگویند انتخاب رئیسجمهوری را به عهده مجلس بگذاریم و مردم فقط نمایندگان مجلس را انتخاب کنند».
وی افزود: « آنهایی که دنبال چنین چیزی هستند، تصور میکنند تصاحب کرسیهای مجلس سادهتر از ریاستجمهوری است. تبلیغات و اقدامات دیگری که برای کسب کرسیهای مجلس انجام میدهند، موقعیت مناسبتری را برای آنهایی فراهم میکند که در انتخاباتهای گذشته عایدی جز شکست نداشتهاند. به همین علت ترجیح میدهند که در مجلس رقابت کنند و به این طریق ریاستجمهوری را به دست بیاورند. در این وضع انتقال قدرت از اصلاحات به دیگر جناحها راحتتر است. رسیدن به مرحلهای که بتوانیم سیستم پارلمانی را در کشور پیاده کنیم، نیازمند مقدماتی است که باید اجرا شود. همه امور در کشور ما شورایی است. از شوراهای شهر و روستا گرفته تا خبرگان رهبری شورایی.
حبیبی گفت: « آنهایی که قانون اساسی را در سال ۵۷ تدوین میکردند، خاطره دیکتاتوری شاه را در ذهن داشتند و تمام تلاش خود را به کار گرفته بودند که همه چیز با رأی مردم تعیین شود. رئیسجمهوری اگر ریاستی نباشد و انتخاب آن مستقیما به عهده مردم نباشد، باعث تضعیف دولتها میشود و لابیگریها کار سادهتری خواهد شد. رئیسجمهوری ضامن و حافظ اجرای قانون اساسی است و اگر این موضوع به خطر افتاد، نتایج خوبی به همراه نخواهد داشت. مشکل امروزی ما این است که مجلس کار خود را به درستی انجام نمیدهد. وظایف مجلس اعم از قانونگذاری و نظارت بر اجرای قانون است. مجلس در این دو مورد عملکرد شایان توجهی نداشته است. در این موارد باید محکم ایستاد. کار نماینده مجلس ساخت مسجد و مدرسه در شهرها و حوزههای انتخابی خود نیست. این وظایف به عهده شوراهاست. نمایندگان مجلس باید کارهای کلانتر و مهمتر کشور را رسیدگی کنند. به جای تغییر سیستم انتخاب رئیسجمهوری باید احزاب را تقویت کرد تا بسیاری از این مشکلات حلوفصل شود. از نظر من بسیاری از آنهایی که به دنبال سیستم پارلمانی هستند، دغدغه دموکراسی ندارند و راهی را میخواهند که اغراض سیاسی خود را به سادگی بیشتری دنبال کنند».