به گزارش گروه جامعه خبرگزاری میزان، محمد امین میرقادری، سرپرست بررسی نجات‌بخشی سد و شبکه انتقال آب سرنی گفت: در پی انجام پروژه سد و شبکه انتقال آب سرنی شهرستان میناب پژوهشکده باستان‌شناسی برای جلوگیری از تخریب احتمالی آثار و محوطه‌های تاریخی و نیز بر اساس تفاهم‌نامه موجود میان وزارت نیرو و سازمان میراث‌فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری،  گروهی از باستان‌شناسان را برای بررسی باستان‌شناختی محدوده به منطقه اعزام  کرد.

وی با بیان این نکته که این پروژه شامل ساخت سد خاکی سرنی واقع در 30 کیلومتری شرق شهر میناب و نیز خط انتقال آب سد سرنی برای تصفیه خانه شهر میناب می‌شود، گفت: در نتیجه مطالعات ده محوطه شامل محوطه‌های استقراری، قبرستان و نیز یک قلعه تاریخی (قلعه تاریخی هزاره میناب) شناسایی و مستندنگاری شد.

به گفته این باستان‌شناس، پنج محوطه استقراری که احتمالاً مربوط به جوامع نیمه‌یک‌جانشین می‌شوند، در پشت سد سرنی شناسایی شدند که ویژگی این محوطه‌ها وجود بقایای سفالی در سطح محوطه و بقایای معماری سنگی ساده و خشکه‌چین در مناطق کوهپایه‌ای حوزه رودخانه سرنی است. 

وی با اشاره به زیر آب رفتن این محوطه‌ها به‌دلیل ارتفاع پایین پس از آب‌گیری سد سرنی گفت: قبرستان‌های تاریخی در روستای کریان و در امتداد جاده منتهی به سد سرنی و در امتداد مسیر خط لوله شناسایی شد.

میرقادری افزود: ویژگی این قبرستان‌ها دارا بودن قبوری است که با استفاده از سنگ‌های کف رودخانه روی قبور را پوشانیده‌اند، این در حالی است که متاسفانه برخی از این قبور در اثر کاوش‌های غیر مجاز تخریب شده‌اند.

سرپرست بررسی نجات بخشی سد و شبکه انتقال آب سرنی گفت: بر اساس بقایای سفالی، جهت قرار گیری قبور و همچنین اطلاعات محلی این قبور مربوط به قرون متاخر اسلامی هستند.

وی با اشاره به شناسایی یک محوطه استقراری در فاصله 700 متری از خط انتقال آب و در شمال روستای کریان؛ وجود بقایای چشمگیر سفالی، معماری سنگی خشکه چین و نیز بقایای سرباره‌های مربوط به پخت سفال که نشان دهنده وجود کوره‌های سفالگری در این محوطه بود، را از ویژگی این محوطه اعلام کرد. بررسی نجات‌بخشی سد و شبکه انتقال آب سرنی با مجوز ریاست پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری انجام شد.