وی افزود: کارخانجات قندو شکر ایران با قدمتی 100 ساله در حالی همچنان توان تولید ابن کالای استراتژیک و اساسی را دارند که طی این سال‌ها از این صنعت حمایت چندانی نشده است.
این کارشناس بازار سرمایه با بیان این عبارت که تولید کننده شکر با کامی تلخ در این صنعت فعالیت می‌کند، افزود: تا قبل از پیوستن به سازمان تجارت جهانی و کنار رفتن نظام‌های تعرفه ای باید مقدماتی را فراهم کرد که نسبت به برخی کالای اساسی در کشور خودکفا و بی نیاز از واردات کالاهای مشابه شویم.
به گفته علمی هم اکنون یک هزارم هزینه‌ای که برای تولید کالاهای مصرفی و اسباب بازی می‌شود برای حمایت از تولید کالاهای اساسی همچون گندم یا شکر نمی‌شود.
وی با بیان اینکه حمایت ازکالای ایرانی نیازمند پشتیبانی حاکمیت، نظام و مردم است، ادامه داد: شاید وقت آن رسیده که همچون تحریم تنباکو از سوی مراجع امروز نیز مصرف کالاهایی همچون شکر خارجی با فتوای تحریم مواجه شود.
به گزارش فارس، تولید شکر از مرحله کاشت بذر چغندر تا مصرف آن در زمینه‌های شغلی و صنفی مختلف از کاربردهای وسیعی برخوردار بوده و به دلیل سطح تکنولوژی نه چندان پیشرفته از آن به عنوان صنعت کاربر یاد می‌شود.
بر این اساس می‌توان با حمایت کارخانجات تولید شکر ضمن حفظ سطح اشتغال از نیاز به شکر خارجی نیز رها شد.