اختصاصی مازندمجلس: یک دلیل این امر را باید تأثیرگذاری تدریجی امور بر روی یکدیگر در نظر گرفت که در یک بازه زمانی طولانی به نتایج متفاوتی منجر می‌شود؛ مانند رشد قد انسان که در بازه‌های یکی و دوروزه و حتی چندماهه قابل‌مشاهده نیست اما در عرض چند سال کاملاً عیان است.

این مقدمه برای ورود به تحلیل اثرات بلندمدت و میان‌مدت دو موضوع است که در طی هفته گذشته اتفاق افتاده است. انتخاب شهردار جدید مرکز استان و اعلان استعفا سید رمضان شجاعی برای شرکت در انتخابات مجلس در سال جاری. به این دو رویداد باید کوچ مهدی عبوری به وزارت راه و شهرسازی نیز اضافه گردد. مجموع این سه اتفاق شروع تحولاتی عمیق در موازنه قوای سیاسی بین جریان عمل‌گرایی خواهد بود.

موضوعی که سعی می‌کنم به‌صورت تیتر وار به آن بپردازم.

سید رمضان شجاعی همواره به‌عنوان مرد در سایه و پدرخوانده جریان عمل‌گرایی در مرکز استان مطرح بوده است. مردی که از وارثین مدیریت مرحوم کردان بوده و در بسیاری از تصمیمات سیاسی شهر نقشی تأثیرگذار و پنهانی داشته است.

جریان عمل‌گرایی چه در انتخابات شوراها و چه در انتخابات مجلس اخیر همواره بخشی از جریان پیروز میدان بوده است و کیست که نداند در انتخابات آینده نیز سهمی مهم ایفا خواهد کرد. و بازهم برای همگان عیان است که موفقیت سید رمضان شجاعی درگرو بسیج توان عمل‌گرایی حول اوست.

انتخاب شهردار جدید ساری از اردوگاه عمل‌گرایی موجب می‌شود که همچنان توانایی بسیج نیرو در این طیف به قوت خود باقی بماند. هرچند در انتخابات پیش رو شاهد اختلافات عمیق‌تر و عیان‌تری در موضوع گیری اعضای شورای شهر خواهیم بود که در جای خود به آن می‌پردازیم.

در سوی دیگر مهدی عبوری به‌عنوان پیشانی جریان عمل‌گرایی وجود دارد. افکار عمومی سال‌ها مستقیماً او را دیده و از او شنیده است. مردی که دیگر عنوان "شهردار مرکز استان" برایش ارضاکننده نبوده و عطش رسیدن به جایگاه‌های بالاتر در مقاطع مختلف کاملاً عیان بوده است.

اگر روزگاری عبوری جوان برای طی کردن پله‌های ترقی به حمایت‌های سیاسی پدرخوانده متکی بود و سررسید این حمایت‌ها را نیز به‌خوبی پاسخ می‌گفت، اکنون این پدرخوانده هست که متکی به چراغ سبز عبوری و حمایت شبکه ایست که طی سال‌های اخیر پیرامون عبوری ساخته‌شده است. کوچ مهدی عبوری به تهران این امکان را به او می‌دهد که دقیقاً در جایگاهی قرار بگیرد که سال‌ها شجاعی نقش آن را ایفا می‌کرد. به‌دوراز میدان رقابت اصلی ولی نزدیک‌تر از هر زمان دیگر. گویی نمایشنامه‌ای از سوی فورد کاپولا برای تغییر پدرخوانده نوشته‌شده است. سخنرانی اخیر او در خطبه‌های پیش از نماز جمعه ساری نه در قامت معاونت انسانی وزارت راه و شهرسازی، بلکه در قامت مسئول وزارت خانه بود!

انتخابات مجلس آینده برای عبوری بازی دوسر برد است. با اعلان حمایت پشت پرده از شجاعی و در صورت موفقیت او پیروز میدان لقب گرفته و قدرت تأثیرگذاری خود را به‌عنوان بزرگ‌تری جدید در شهر و در ابعادی متفاوت به رخ می‌کشد. اگر هم شجاعی بزرگ در رقابت بازنده باشد کسی این شکست را مستقیماً به‌پای عبوری نخواهد نوشت.

اما از آن‌سو این زمین‌بازی برای شجاعی نه بازی شطرنج بلکه قماری صفر و یک خواهد بود. در صورت پیروزی شریک جدیدی هم قدوقامت خود خواهد داشت و در صورت شکست می‌تواند هیمنه برادر بزرگ بودن را در افکار عمومی برای همیشه بایگانی کند.

به نظر می‌رسد در کنار "حاج" هایی که در پهنه سیاست ورزی ساری وجود دارند باید جا را برای "حاج" مهدی جدیدی باز کرد. "حاج مهدی" ای که نه به دلیل امر دینی که به دلیل امر سیاسی به آن ملقب شده است. این‌که تا چه میزان به نقش جدید خودآگاهی داشته و دست به حرکت خواهد زد را باید به نظاره نشست.