مازندمجلس: مطالعات توسعه اجتماعی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه نشان می‌دهد جوامع از سیاست زدگی و سیاستمدار پروری به سوی اجتماعی شدن سیاست در حرکت است.

ظهور چهره‌های اجتماعی که سیاستدان‌اند اما از سیاستمداران نیستند از خاستگاه اجتماعی خود برخاسته‌اند اما میادین سیاسی را فتح می‌نمایند.

از این حیث سال‌هاست جهان قهرمانان سیاسی به خود ندیده است.

سال‌هاست جهان گاندی، چگورا، آلنده، چرچیل، ماندلا و ... به خود ندیده است.

عمق مسئله به حدی است که سیاستمداران با استفاده و از زبان چهر‌ه‌های اجتماعی با مردم سخن می‌گویند به نحوی که برخی ترجیح می‌دهند پشت صفحات مجازی چهره‌های اجتماعی و حتی سلبریتی‌های مجازی پنهان شوند اما با چهره‌ سیاست با مردم سخن نگویند.

مسئله‌ای که در ایرانِ پس از انقلاب نیز کاملا مشهود است و اکثر کرسی‌های انتخابی در گذر سال‌ها از چهره‌های سیاسی به چهره‌های اجتماعی، فرهنگی، ورزشی و صنفی واگذار شد.

گویی قهرمانان داستان‌ها نیز عوض شده است.

الگوهای ذهنی از چهره‌های سیاسی به اجتماعی تغییر جایگاه داده‌اند.

به هر میزان که از وزن محبوبیت چهره‌های سیاسی کاسته می‌شود بر محبوبیت چهر‌ه‌های اجتماعی اضافه می‌گردد.

شاید اوج این تغییر پارادیم‌ها را باید در انتخابات مجلس یازدهم مشاهد کرد.