اختصاصی مازندمجلس: جامعه پزشکی با توجه به خدمات حساس سلامت که به شهروندان ارائه مینمایند یکی از محبوبترین اقشار میان عموم مردم میباشند، ازجمله ویژگیهای این قشر آن است که تخصص خود را فارغ از هرگونه خطکشی سیاسی، جنسیتی و نژادی در اختیار شهروندان قرار میدهد و بیش از هر چیز شاخص تخصص، علم و عملکرد حرفهای در این قشر پررنگتر است. از این حیث انتظار میرود پزشکان بهعنوان افراد مرجعی که ارتباط نزدیک با عموم شهروندان داشته و مسائل و مشکلات آنان را از نزدیک لمس مینمایند در حوزه مدیریت نیز ورود نمایند.
چراکه یکی از مهمترین شاخصها در توسعهیافتگی کشورها، شاخص سلامت میباشد و ازآنجاییکه ایران بهسوی پیری میل میکند توجه بهسلامت دوچندان میشود.
بیتردید همه ابزارهای بشر و همه اقدامات نرمافزاری و سختافزاری حول محور انسان اهمیت مییابد تا جایی که برخی در تعریف شهرها آوردهاند، شهر آنجایی است که انسان زندگی میکند و یک منطقه باوجود همه امکانات زیرساختی در نبود انسان اهمیتی ندارد.
سلامت یکی از مهمترین پیشنیازهای زندگی سالم است لذا ضرورت توجه به مسئله سلامت چه در بعد کلان و قانونگذاری و چه در بعد خورد و اجرایی سبب میشود حضور متخصصین عرصه سلامت در حوزههای تصمیمساز بیشتر گردد.
مدیریت بیمارگونه، نیازمند درمان
بیشک در کنار همه مسائلی که امید به زندگی شهروندان را کاهش میدهد و در کنار همه بیماریها، معضلات اجتماعی و کمبود خدمات رفاهی، معضل مدیریت بیمارگونه مهمترین مسئلهای است که خود نیازمند درمان است. مدیریتی که تنها با شایستهسالاری، بهرهمندی از دانش تخصصی، استفاده ازنظر نخبگان و کارشناسان، تفکیک شدن از جریانان سیاسی و سیاست زدگی و ... میتوان امیدی به درمان آن داشت.
مدیریت درمان شده، برای درمان بیماریها و سایر مسائلی که سلامت شهروندان را تهدید میکند بیتفاوت نخواهد بود. همچنین مدیریت درمان شده ابتدا برای بیماری شهروندان برنامهریزی نخواهد کرد بلکه برای سلامت و طول عمر آنان برنامه خواهد داشت. لذا تبدیلشدن یک هر بهعنوان زیستگاه انسانی به فضایی برای زندگی سالم میتواند آغازی برای درمان مدیریت بیمار و ارتقا سلامت و امید به زندگی شهروندان باشد. تا مسئولین بهجای مدیریت بیماری شهروندان، برای سلامت و طول عمر و امید به زندگی آنان تلاش نمایند و بهجای احداث بیمارستانهای جدید فضاهای سبز و ورزشی جدید احداث نمایند و الگوی تغذیه شهروندان را اصلاح نمایند.
توجه به آسیبهای اجتماعی
همچنین توجه به آسیبهای اجتماعی مانند اعتیاد و اعمال راهکارهایی برای کاهش این آسیبها ازجمله اقداماتی است که باید در حوزه سلامت با جدیت پیگیری شود و نیز برنامهریزی دقیق، اطلاعرسانی به شغلهای پرخطر از قبیل دامداران، کارگران، کشتارگاهها، دامپزشکان و. در کنار همکاری نزدیک ادارات دامپزشکی، بهداشت و ... میتواند سلامت شهروندان را تضمین نماید.
نظارت و صنعتی نمودن کشتارگاهها و بهداشتی نمودن پروش دام و طیور و نیز آبزیان و احداث مکانهای مناسب برای عرضه این محصولات نتنها در ارتقا سطح بهداشت و سلامت شهروندان بیتأثیر نخواهد بود بلکه از وظایف مهم و اساسی مدیران شهری نیز میباشد.
همچنین باید دانست که اهمیت سلامت روانی شهروندان کمتر از سلامت جسمی آنان نیست در این راه تجربه روانشناسان و روانپزشکان میتواند برای ارتقا سلامت روانی یک شهر مؤثر باشد از این حیث بهتر است پزشکان بهجای نقشآفرینی غیرمستقیم و باواسطه در سرنوشت یک زیستگاه انسانی خود راسا به مسائل خورد و کلان مدیریتی واردشده و برای آن نسخههای اساسی بنویسند.
الگو گیری از پروژه جهانی شهر سالم
لذا استفاده از الگوی پروژه جهانی «شهر سالم» و با بهکارگیری دو اصل همکاریهای بین بخشی و مشارکتهای مردمی و نیز با همراهی کلیه شهروندان در مقیاس کوچک محله در امور مربوط بهسلامت میتوان نویدبخش توسعه پایدار برای شهر بود. چراکه تحقق توسعه پایدار در راستای رفاه اجتماعی، ارتقای سلامت، افزایش امید به زندگی سالم و مولد، امنیت اجتماعی، بهبود محیط فیزیکی، اقتصادی و اجتماعی در شهر و تحقق شهر سالم با شهروند سالم نیازمند همکاری دستگاههای مختلف و حمایت مردم میباشد.
شناسایی و جذب سلامت یاران، کمک به تشکیل کانونهای محلهای، تشکیل شورای سلامت محله میتواند اقدامات عملی در مشارکت مردم و تشکلهای مردمنهاد در امر سلامت شهروندان باشد.
چراکه توسعه شهری صرفاً در ساختوساز و مبلمان شهری خلاصه نمیشود پیشرفت و توسعه دربرگیرنده مؤلفههای گوناگونی است و شاخصهای متعددی دارد که عمران شهری تنها یکی از این شاخصها است و سایر مؤلفهها را باید در بخشهای اجتماعی، فرهنگی، خدماتی، ورزشی، هنری و بهداشت و سلامت جستجو کرد.
از مطب تا مجلس
در حوزه کلان نیز وضع قوانین در راستای بهبود سلامت شهروندان، کاهش هزینههای درمان که بهعنوان یکی از مهمترین شاخصهای کشورهای توسعهیافته هست میتواند اثرگذاری پزشکان را از مطب فراتر برده و در سیاستهای کلان سلامت کشور اثرگذار نمایند.