اختصاصی مازندمجلس: همینطور که چای مینوشیم و نیمنگاهی به این مطلب داریم، کمی، فقط کمی، به فضا یا جو سیاسی جامعه نظر کنیم. کاملاً حس میشود که عصبانیت و خشونت در این فضا وجود و حضور پررنگ دارد و عوارض آن پدیدار شده است. اگر مسئول یا مدیر جایی هستیم یا در نهاد، ارگان، سازمان و ادارهای شاغل هستیم، کافی است کمی، فقط کمی، به واقعیت حاضر در محیط خویشتن نگاه کنیم. اگر فاقد عصبانیت و خشونت باشد حداقل نامهربانی و بیمهری در آن دیده میشود، اینطور نیست؟
همینطور که چای مینوشیم و این متن غیرسیاسی را میخوانیم، اگر نگاهی به آنسوی دیوار ذهن بیاندازیم، ریا، نفاق، باندبازی، دستانداز تراشی، سفلهپروری، هرهری گری، حزب باد تربیت کنی، نمایش خدمت صادقانه دهی و... همه میتواند از عوارض ناشی از حضور خشونت، عصبانیت، یا حداقل نامهربانی در فضای سیاسی باشد. اینطور نیست؟
خشونت، عصبانیت و نامهربانی در فضای سیاسی عوارض سختتر و خطرناکتری هم دارد و اگر خدایی ناکرده دامنگیر مراکز قدرت و تصمیمگیری جامعه و کشور شود ناامنی روانی، اجتماعی و فرهنگی را به همراه دارد و احتمال بروز جنگ در هرلحظه و به هر بهانهای را ممکن میسازد. خدا را شکر کنیم که مرکز اصلی و مهم نماد قدرت در جامعهی ما کانون مهر و مهربانی، آرامش و تعقل، تدبیر و اخلاق هستند و در کمال انقلابی گری و استحکام مواضع سیاسی و ارزشی دارند و در لحظات حساس و بحرانی آلوده به خشونت و عصبانیت نمیشوند. خدا را شکر کنیم.
حضور خشونت و عصبانیت در فضای سیاسی یک جامعهی انقلابی دلایل چندگانه دارد که پرداختن به هر یک از آنها نیاز به یک قوری چای دارد.
همینطور که مینوشم و به فضای سیاسی اطراف جامعهای که در آن زندگی میکنم نگاهی میاندازم حس میکنم تکاپوی کاندیداها و نامزدهای نمایندگی مجلس گرم و پررونقتر میشود و طبیعی است که کاندیداها از خود چهرهی مهربان عقل و مدبر نشان دهند. تا جایی که گهگاه برای اثبات بیشتر این خصوصیت خود تصویر 20 سال پیشتر خود را رتوش کرده و زیر ابرو بردارند. گویی این نوع کاندیداها و نامزدهای نمایندگی هم حس کرده که جامعه نیاز جدی به مهربانی و لطافت و محبت و مدارا دارد.
همینطور که آخرین جرعهی چای را مینوشم، به آنسوی دیوار ذهن مردانگی خود نظر میکنم. با شما همنظر میشوم آن فضای سیاسی جامعه نیاز به حضور مادر دارد. مادر کانون محبت و مداراست. هر جا که باشد.
خانه و خانواده بدون حضور مادر، بیروح و کسلکننده میباشد و نهادهای تصمیم سازی و تصمیمگیری یک جامعه، بدون حضور زن و مادر خشن و عصبانی است. نوشیدن یک استکان چای از دست مادر چه لذتی دارد. اینیک متن پزشکی آرایشگری بود. اینطور نیست؟