برگزیده ها
خودم را لعنت می کنم!؟

اختصاصی مازندمجلس: آیا نمایندگان دیروز ما در مجالس پیشینی هیچ گاه اینگونه خود را لعنت و نفرین کردند؟ آیا کاندیداهای مجلس بعدی ما در اینده اینگونه خود را لعنت و نفرین خواهند کرد؟

اختصاصی مازندمجلس: ساعت ۴ بعد از ظهرِ  یکی از روزهای تیر ماه ۱۳۸۰ یکی از نمایندگان استان مازندران در مجلس ششم را در خیابان فرهنگ ساری دیدم. در گرمای تیرماه در حالی که کنار جوب و زیر سایه درخت ایستاده بود تسبیح می زد ظاهرا" منتظر کسی بود. همدیگر را از نزدیک می شناختیم جلو رفتم و سلام کردم. بعد گفتم چرا تسبیح می زنی؟!
گفت:" تسبیح نمی زنم تا ذکر بگویم بلکه تسبیح می زنم تا بخاطر برخی از کارهایی که کردم اما نمی بایست انجام بدهم و یا کارهایی که می بایست انجام بدهم اما انجام ندادم خودم را لعنت و نفرین می کنم و ... ."

البته چنین نماینده ای بسیار کم هستند و انگشت شمار. چون اکثر نمایندگان غالبا" در پی توجیه تصمیمات، کارها و اقداماتشان هستند و کمتر می خواهند با واقعیت وجودی خویش؛ خود را روبرو کنند چرا که ظرفیت وجودی و توانایی آنها در این زمینه بسیار ناچیز می باشد. بجای احساس نوکری برای مردم و کشور؛  حس برتری و اربابی در آنها جلوه گر می شود. شاید یکی از دلایل در راس نبودن مجلس در امورات مملکتی همین ویژگی اکثر نمایندگان مجلس می باشد.

اگر مدیران مملکت و نمایندگان ملت در ساختارهای گوناگون حکومت چنین احساس و رفتاری داشته باشند که با شمارش تسبیح؛ خود را لعنت و نفرین کنند در مورد کارهایی که می بایست انجام بدهند اما ندادند و کارهایی که انجام دادند اما نمی بایست انجام بدهند وضعیت مملکت ما امروز اینگونه نبود مشروط به انکه مبتنی بر فریبکاری و ریاکاری نباشد.

پاسخش را شما خوانندگان محترم با توجه به تجارب پیشینی باید بدهید تا ریگ کفش اقایان را آشکار و علنی سازید.

نویسنده: روح اله صالحی

انتخابات انتخابات 98 انتخابات مجلس یازدهم انتخابات مجلس نماینده مجلس