اختصاصی مازندمجلس: حسین نادعلی زاده: در کنوانسیون رامسر (1349)تالاب میانکاله بعنوان ذخیره محیط زیستی کره زمین معرفی شده است.یقینا وجودزیست گونه های متنوع آبزی،پرندگان،جانوران و گیاهی مهمترین دلیل این تصمیم بوده است.لیکن این منطقه ویژه اکولوژیکی تحت تاثیرسیاست های غلط و سود جویانه با بحران های جدی زیست محیطی روبرو شده و گونه های زیستی آن در معرض انقراض قرار گرفته اند.

در برسی عوامل تهدید زای  حیاط طبیعی این تالاب می توان به موارد ذیل اشاره کرد:

1-اراضی زیر کشت که تحت عنوان بانک زمین شرق در حال فعالیت اند

2-سم و کود کشاورزی که که به تالاب می ریزد

3- بند امیر آباد و تغییر کاربری های ناشی از آن

4- نظارت نا پذیری ناشی ازتکثر شرکت های تعاونی صیادی

5-پالایشگاه نفت در دست احداث

6-زمین خواری تحت نام سرمایه گذاری بخش خصوصی

7- ساخت و ساز و تغییر کاربری  اراضی به واحد تولیدی_ صنعتی

8- تسریع روند پس رفت آب خلیج گرگان

9- بحران درحوزه آبخیز داری بخش خشکی

10-لایروبی نشدن مجاری اصلی ورود آب به تالاب

11- شکار بی رویه و غیر مجاز

12-نیروگاه مازوت سوز نکا

13- آتش سوزی عمدی و طبیعی

14- صید بی رویه

یکی از مهمترین چالشهای  منطقه حفاظت شده  میانکاله احداث پالایشگاه نفت در فاصله هفت کیلومتری از این تالاب است. طرح احداث این پالایشگاه که در سال 83 و در منطقه امیرآباد مطرح شده بود، در جریان اخذ استعلام و صدور مجوز ناکام ماند چرا که سازمان محیط زیست کشور از مدیریت پالایشگاه نفت خواسته بود قبل از اجرای این پروژه گزارش ارزیابی زیست محیطی خود را ارائه دهد که بعد از طی گذشت زمان تعیین شده و به دلیل عدم انطباق با استانداردهای تعریف شده زیست محیطی از سوی اداره حفاظت محیط زیست پروژه مردود و فعالیت در این زمینه متوقف شد . از سوی  دیگرمصوبه شماره 32 719 مورخه 16/7/81 استقرار صنایع شیمیایی و فاضلاب زا در استانهای شمالی را ممنوع کرده و بر اساس ماده 105 قانون برنامه توسعه استقرار صنایع در کشور منوط به ارزیابی زیست محیطی بوده است. اگر چه در سال 85 مصوبه دیگری از سوی دولت ارائه شده که محدودیت استقرار صنایع را رفع می کند لیکن قید ارزیابی محیط زیستی همچنان حفظ شده و برخی از کارشناسان معتقدند که مصوبه جدید نافی مصوبه ممنوعیت استقرار صنایع آلاینده نیست.

احداث این پالایشگاه در جلسه21/3/78در کمیته ملی ارزیابی محیط زیست مطرح و با آن مخالفت شد. اگر چه این طرح در زمان ریاست جمهوری محود احمدی نژاد و درجریان سفر وی به مازندران تصویب شد لیکن روحانی نیز تاکید دارد تا درسر راه ساخت آن سنگ اندازی نشود.

شاید به همین دلیل است که علیرغم تهیه پرونده قضایی در خصوص ساخت پالایشگاه در نزدیکی تالاب و ارائه آن به دادستان کل مازندران، 168 هکتار از مراتع و جنگل های منطقه جهت بهره برداری پالایشگاه فنس کشی شده و خود پرونده نیزبه دلایل نامعلوم در دستگاه قضایی متوقف گردیده است.

مسئولین استان و شهرستان و وزارت نفت و حتی محیط زیست مدعی اند که مطالعاتی جهت رفع مشکلات زیست محیطی در حال انجام است که در صورت رفع موارد مطروحه در گزارش ها   مشکل احداث را مرتفع می کند.اما کارشناسان و فعالان محیط زیست معتقدند که اولا هیج ارزیابی اثرات زیست محیطی انجام نشده و ثانیا به دلیل عارضه های زمین شناختی امکان ورود مشتقات نفتی به تالاب وجود دارد.

متاسفانه به نظر می رسد روند اجرای بدون تحقیقات پروژه های مرتبط به محیط زیست ادامه دارد . مصلحت اندیشی و منافع برخی از نمایندگان مجلس و مسئولین سیاسی استان و عافیت طلبی دستگاه های مسئول دراین حوزه سبب شده است تا تخریب سازمان یافته ایی در مورد تالاب میانکاله رقم بخورد.

برخورد امنیتی با فعالیت های مدنی حوزه محیط زیست امکان مشارکت فعال انجمن ها،سمن ها ،رسانه ها و افراد حقیقی را محدود کرده وبرخی اشخاص از همین خلاء سوء استفاده نموده و در حال پیش بردن مافع خود هستند.استقرا و احداث صنایع تولیدی به بهانه ایجاد اشتغال دلیل موجهی برای آسیب رساندن و تخریب طبیعت نیست. مازندران ظرفیت های چشمگیری در حوزه توسعه دارد که تنها یکی از آنها گردشگری بوده و به این تالاب بدلیل جاذبه های اکو گردشکری اش باید از این منظر نگاه توسعه محور داشت.