مازندمجلس: بهانه گرفتن و بهانه درست کردن کار آسانی ست و مبنای بهانه بر بی منطقی استوار است. جامعه بهانه گیر هم جامعه ای بی تکلیف بوده که هیچ مسئولیت و تکلّفی نسبت به آیندگان ندارد. در چنین جامعه ای حتی نخبگان فکری هم بهانه گیر می شوند.

یکی از زمان هایی که کار و کاسبی بهانه گیران و بهانه سازان رونق پیدا می کند، زمان انتخابات است. در روزهای منتهی به انتخابات جریان بهانه ساز فعال می  شوند و حال این جریان در شهر ما نیز وجود دارد. 

پیشتر گفته بودیم که باید از علی اصغر یوسف نژاد حمایت کنیم. برای نیروهای پیش روِ سیاسی این یک انتخاب ساده نیست. یک فرض واجب است اما افسوس که در میانه این شرایط پُر التهاب، جریان بهانه ساز از میان برخی نیروهای اصلاح طلب جوشیده و بهانه تراشیده اند.

بهانه چیست؟

این افراد در نقد از نماینده ای ملی می گویند که «چرا یوسف نژاد جواب تلفن ما را نمی دهد» اما مخاطب انصاف می دهد که این نقد عملکرد یوسف نژاد نیست بلکه بهانه ای کودکانه است.  

این جریان بیمار جز فرصت سوزی و سرمایه سوزی کار دیگری ندارد. ما در شرایط حاد فعلی باید از سرمایه ای در سطح ملی محافظت کنیم.

چه فرقی ست میان ما با مردم اصفهان، تبریز، تهران،مشهد و شیراز؟ چرا آن ها با چنگ و دندان از سرمایه های انسانی خود در سطوح ملی محافظت می کنند. اما ما با تمام نیرو تلاش می کنیم تا سرمایه های ملی خود را نابود کنیم.

چرا به جای ساختن این بهانه های کودکانه، منصفانه و شرافتمندانه نمی گوئیم که یوسف نژاد پیگیر وظایف نمایندگی اش بوده که البته نقدهای هم بر او وارد است. یوسف نژادی که به طور مثال 310 میلیارد تومان در دوره مجلس دهم و 120 میلیارد تومان در زمان معاونتش در وزارتخانه اقتصاد برای ساری و میاندورود  بودجه جذب کرده به طور حتم یک سرمایه بی بدیل محسوب می شود.

یوسف نژاد یک نخبه پراگماتیست است که هیچگاه او را مرد حرف و شعار و عکس های خوش آب و رنگ ندیده ایم.  

علی اصغر یوسف نژاد باید به عنوان یک سرمایه ملی هم برای حوزه انتخابیه ساری و میاندورد و هم برای این استان حفظ شود. خسارت ناشی از تخریب یوسف نژاد به بهانه های کودکانه جبران ناپذیر است. در شأن و شأون مردم ما نیست که شخصیتی ملی چون علی اصغر یوسف نژاد داشته باشند، اما غیر را روانه مجلس کنند. تکرار یوسف نژاد آخرین راه چاره است.

مسعود طبری