مازندمجلس: اصلاح‌طلبان و حسن روحانی در انتخابات پیش رو با یکدیگر ائتلاف می‌کنند؟ این پرسشی است که در میان اهل سیاست مطرح است و برای پاسخ به آن باید از چند منظر به موضوع نگاه کرد.
زمزمه‌هایی شنیده می‌شود که قرار است ائتلافی میان روحانی و خاتمی شکل بگیرد و بار دیگر اصلاح‌طلبان و مستقلین یا همان نیروهای نزدیک به روحانی در کنار یکدیگر قرار بگیرند اما برای تحقق این شرایط چند مانع هم پیش روی اصلاح‌طلبان و هم پیش روی روحانی و حامیانش قرار دارد.
نخست آنکه اصلاح‌طلبان می‌دانند روحانی چهره محبوبی در جامعه نیست و عملا ائتلاف با او به سبد رأی‌شان کمکی نمی‌کند و حتی ممکن است بخشی از مخاطبان خود را دلخور کنند زیرا روحانی در طول هشت سال ریاست‌جمهوری‌اش با عملکرد ضعیف ضربه‌ای مهلک به سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان وارد کرد.
بنابراین اگر اصلاح‌طلبان بخواهند با روحانی ائتلافی مجدد کنند احتمالا چندان روی رأی‌آور بودن این ائتلاف حساب باز نمی‌کنند زیرا اصلا روحانی طرفداران مخصوص به خود را ندارد اما اصلاح‌طلبان می‌دانند در صورتی که چهره‌ای شاخص در انتخابات نداشته باشند، نزدیکان روحانی که از نظر رویکرد سیاسی چندان دور از خودشان هم نیستند، می‌توانند نیروهایی باشند که تأییدصلاحیت شوند و از جانب اصلاح‌طلبان وارد مجلس شوند. در واقع اصلاح‌طلبان اگر دنبال ائتلاف با روحانی باشند، برای وارد کردن نزدیکان روحانی به مجلس تحت عنوان نیروهای اصلاح‌طلب هستند.
روحانی هم به این موضوع که سبد رأی ویژه‌ای را برای نیروهای نزدیک به خود نمی‌تواند فراهم کند، واقف است اما او در جبهه اصولگرایی نیز هیچ پایگاهی ندارد و هیچ اصولگرایی را نمی‌شود یافت که بگوید می‌خواهم از حسن روحانی حمایت کنم. به همین دلیل روحانی با علم به نداشتن سبد رأی تنها راه برای ادامه حیات سیاسی‌اش را الصاق مجدد به اصلاح‌طلبان می‌داند. البته روحانی نگران رویکردهای رادیکال اصلاح‌طلبان هم هست. او را می‌توان چهره‌ای محافظه‌کار قلمداد کرد. به همین دلیل روحانی نمی‌خواهد ذیل نیروهایی افراطی تعریف شود.
با این اوصاف هنوز مشخص نیست اصلاح‌طلبان و روحانی مزایای باهم بودن را برمی‌گزینند یا معایب چنین ائتلافی را آنقدر سنگین می‌دانند که از خیرش می‌گذرند؟