مازندمجلس: غلامرضا نوری نماینده بستان‌آباد در مجلس یازدهم، در مخالفت با کلیات برنامه هفتم توسعه کشور می‌گوید این برنامه، ضعیف‌تر از برنامه‌های گذشته توسعه کشور است و نمی‌تواند مملکت را در مسیر درست و پیشرفت قرار دهد. در ادامه می‌توانید مهمترین بخش‌های مصاحبه وی با رویداد۲۴ را بخوانید:
* دولت سیزدهم، حدود دو سال، برنامه هفتم توسعه کشور را دیرتر به مجلس فرستاد که این یک انتقاد بزرگ به عملکرد آن‌هاست. پس از تاخیر فراوان در ارسال لایحه دولت به مجلس، ما دیدیم که برنامه هفتم توسعه کشور با ایرادات زیادی تدوین شد و موضوعی که من را بیشتر متعجب کرد این است که همکاران من در کمیسیون تلفیق، نه تنها مشکلات را مرتفع نکردند که حتی لایحه را بدتر هم کردند.
* این لایحه و تصمیمات کمیسیون تلفیق، به هیچ عنوان نمی‌تواند یک برنامه توسعه‌ای برای کشور باشد. واقعاً ایراد و اشکالات اساسی و مبنایی در برنامه هفتم توسعه کشور، موج می‌زد و از سوی دیگر، هدف‌گذاری‌های لایحه، کاملاً غیرواقع‌بینانه است.
* در برنامه هفتم توسعه کشور، تشکیلات اضافی که ایجاد شده است، اصلاً درست و قابل قبول نیست. به طور مثال در حوزه فرهنگی، احکامی آورده شده که حتماً نیازمند قید‌هایی است وگرنه در جامعه مشکل‌ساز خواهد شد.
* در ماده ۷۵ آمده که سبک زندگی مردم به طور دقیق و آنلاین از طریق پلتفرم‌ها و اپلیکیشن‌ها توسط دستگاه‌های دولتی و غیردولتی در اختیار وزارت ارشاد قرار بگیرد. همین ماده نیازمند قید است که فعلاً ندارد. باید قیدی بر آن وضع شود که نباید در حریم خصوصی افراد وارد شد و از اطلاعات شخصی آن‌ها استفاده کرد، وگرنه ماده مشکل‌سازی خواهد شد.
* اختیاراتی که مجلس به دیگر بخش‌ها در قسمت قانون و مقررات‌گذاری می‌دهد مثل شورای عالی فضای مجازی و شورای عالی انقلاب فرهنگی، نشان از تضعیف مجلس دارد.
* در حوزه اقتصادی، رشد هشت درصدی را درنظر گرفته‌اند در حالی که ما می‌دانیم در چندین سال گذشته، متوسط رشد، بالای دو درصد نرفته است. حال باید پرسید چطور قرار است به یک‌باره به رشد هشت درصد برسیم؟
* جالب است که ۳۵ درصد از این هشت درصد رشد اقتصادی که درنظر گرفتند، از محل بهره‌وری نیروی انسانی و عوامل تولید است در حالی که در حال حاضر مدیریت منابع انسانی در کشور به گونه‌ای نیست که بخواهد چنین بهره‌وری را ایجاد کند، چون به نظر می‌رسد بخش زیادی از جامعه کنار گذاشته شده‌اند و اصلاً دخالتی در مدیریت و توسعه کشور ندارند.
* اکنون ما شاهد تورم نزدیک ۵۰ درصد هستیم، حال اینکه در برنامه توسعه گفته شود این رقم به ۹ درصد برسد، منطقی و واقعی نیست. این نوع هدف‌گذاری‌ها، دست‌نیافتنی است.
* در حوزه روابط خارجی، روابط خارجی بسته‌تری را درنظر گرفتند و توجه را بیشتر به همسایگان و کشور‌های منطقه داده‌اند و بعد انتظار یک سرمایه‌گذاری بزرگ خارجی را هم دارند. واقعاً این رویکردها، با هم همخوانی ندارند.
* برنامه هفتم توسعه کشور، بدتر از برنامه‌های توسعه‌ای قبلی است و قطعاً اگر همین برنامه به تصویب برسد، درصد خیلی کمی از آن، طی پنج سال محقق خواهد شد.
* این نوع نگاه به امور کشور، هدف‌گذاری و برنامه‌ریزی‌ها باعث شده پس از حدود ۶۰ سال برنامه‌ریزی برای کشور، هنوز هم در ردیف کشور‌های در حال توسعه باشیم و نتوانستیم توسعه را به معنای واقعی رقم بزنیم. ما براساس برنامه چشم‌انداز ۲۰ ساله که در اواسط دهه ۸۰ نوشتیم، باید دو سال دیگر، قدرت اول منطقه بشویم، ولی اگر بررسی کنیم می‌بینیم که موقعیت کشور در زمانی که این برنامه نوشته شد، بهتر از وضعیت کنونی بود. روزی که ما برنامه‌نویسی برای کشور می‌کردیم، برخی کشور‌های منطقه نمی‌دانستند برنامه‌نویسی یعنی چی، ولی اکنون همان کشور‌ها با سرعت، در حال طی کردن مسیر توسعه هستند.