مازندمجلس: درحالی‌که به میزان نیاز مسکن برای خانوارهای ایرانی خانه‌های خالی وجود دارد که عمدتا تحت مالکیت بانک‌های دولتی و خصوصی است، دولت و مجلس شیپور ساخت مسکن را از سر گشادش می‌دمند و هر روز شاهد شوی جدید پیرامون مسکن هستیم از ادعای مسکن کارگری تا مسکن محرومان، اتاقک‌های ۲۵ متری تحت عنوان مسکن اقتصادی، ادعا برای مسکن روستایی و ده‌ها هارت‌وپورت دیگر.

اما درنهایت با طرح جدید بانک مسکن، دولت و مجلس ماهیت واقعی خود را نشان دادند، اینکه ادعای حمایت از محرومان و اجرای عدالت صرفا لقلقه زبان است و در جامعه‌ای که این مسئولین ساخته‌اند، صرفا کسانی حق حیات دارند که پول دارند.

رفتارهای «سوپر نئولیبرالی پلاس»! دولت رئیسی که نمود اصلی آن در لایحه بودجه است، هر نظریه پرداز اقتصاد آزاد و لیبرال را خجل زده می‌کند.

مجلسیان که سویچ شاسی بلند خود را گرفته و بر صندلی نرم مجلس نیز تکیه داده‌اند، سکوت اختیار کرده و یا در حد مصرف شخصی گاهی نمایشی از نطق را اجرا می‌کنند.

مع‌الاسف سطح خواسته‌های مردم به قرص نانی تنزل یافته و باید منتظر عوارض ناشی از گسل اجتماعی موجود در جامعه بود.

چراکه عمده مخاطبین وام‌های مسکن کسانی هستند که خانه مستقل نداشته، مستاجر بوده و یا در کانکس و منزل پدری زندگی می‌کنند.

این افراد درحالی‌که توان پرداخت اجاره بهای خود را ندارد با پیشنهاد وقیحانه مسئولین و بانک مسکن در پرداخت اقساط ۳۷ میلیونی مواجه‌اند.

آقایان نمایندگان مجلس پاسخ دهند برای شکستن احتکار هزاران واحد مسکونی تحت مالکیت بانک‌ها چه کرده‌اند؟

کدام تعارض منافعِ نمایندگان مانع از پیگیری آنها از احتکار مسکن توسط بانک‌ها می‌شود؟

نمایندگان عضو کمیسیون‌های عمران و اجتماعی مجلس مسئولیتی مضاعف در این خصوص دارند.

آقای کارنامی به عنوان احدی از نمایندگان مجلس که از قضا عضو کمیسیون اجتماعی بوده و اقتصاد می‌فهمید، کلاهتان را بالاتر بگذارید.

رفتارهای پوپولیستی و محلی و خانه‌به‌خانه شما سبب شده مردم بی‌خانمان شوند، وقتی مسائل اساسی و تصمیمات کلان را رها کنید و اندک کسب رای را به قیمت نابودی سرنوشت شهروندان و مخصوصا جوانان معامله کنید چنین می‌شود.

اگر بناست مسائل اصلی و ماموریت‌های قانونی نمایندگی مجلس را رها کرده و به مسائل ظاهری و مردم فریبانه روی آورید، شرافت را قی کنید و جامه کارگری از تن درآورید.